Διάβασα κάπου ότι το 25% των ελλήνων είναι εργάτες, το 15% πλούσιοι επιχειρηματίες ή εισοδηματίες και το υπόλοιπο 60% αστοί. Δεν μπορώ να θυμηθώ πού το διάβασα αλλά μπορώ να πω ότι διαφωνώ κατηγορηματικά με την συγκεκριμένη εκτίμηση, επειδή απορρίπτω ασυζητητί τον ισχυρισμό ότι το 60% των ελλήνων είναι αστοί.
Ο έλληνας έχει πρόβλημα τάξης. Δεν χωράει σε δοκιμασμένα κοστούμια. Πέταξε την φουστανέλα και αποπειράθηκε να ράψει κοστούμι αλλά κατάντησε σαν τον πρωταγωνιστή του ανέκδοτου "μπράβο, κουστουμιά ο σακάτης". Από βλάχος, θέλησε να γίνει ευρωπαίος αλλά κατέληξε στην καρικατούρα του βλαχοευρωπαίου. Έτσι ακριβώς, προσπαθώντας να ξεφύγει από την εργατική του τάξη, θέλησε να γίνει αστός. Όμως, το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει εργαταστός (δικός μου όρος).
Ο εργαταστός συμπεριφέρεται ως καρικατούρα αστού: φωνάζει όπου κι αν βρεθεί, κυκλοφορεί με τα παράθυρα του αυτοκινήτου ανοιχτά και την μουσική στην διαπασών, συχνάζει σε "προχώ" καφετέριες αλλά διαμαρτύρεται για την τιμή του φραπέ, δεν καταδέχεται να ζητήσει απόδειξη στο εστιατόριο αλλά βρίζει εκείνους που κλέβουν το κράτος, πλακώνεται στα καφενεία αλλά αρκούν οι τσιρίδες της γυναίκας του για να συμμαζευτεί, δηλώνει εχθρός του ρατσισμού αλλά θα πάθαινε εγκεφαλικό αν η κόρη του ερωτευόταν έναν τσιγγάνο, δεν θέλει ούτε να ακούει για ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα αλλά στην δική του εκκλησία πατάει μόλις για 10 λεπτά κάθε Πάσχα, οργίζεται με όσους προστρέχουν στα πολιτικά γραφεία για "μέσον" αλλά είναι διατεθειμένος να φιλήσει οποιαδήποτε κατουρημένη ποδιά για να βολέψει κάπου τον άνεργο κανακάρη του κλπ κλπ.
Ο εργαταστός έχει απαρνηθεί την εργατική του τάξη επειδή απέκτησε επίπεδη τηλεόραση, τζιπ με 84 δόσεις και διαμέρισμα με στεγαστικό δάνειο το οποίο θα εξοφλήσει μετά τον γάμο του πρώτου δισέγγονού του. Γι' αυτό και δεν μπορεί να αποδεχτεί τα προβλήματα της εργατικής τάξης ως δικά του προβλήματα. Αυτός έχει άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα, μπήκε το παιδί του στο πανεπιστήμιο και δυσκολεύεται να του κάνει ένα αυτοκίνητο δώρο, "για να πηγαίνει στη σχολή του, το χρυσό μου" (ποιος; εκείνος που, όταν ήταν φοιτητής, πήγαινε με τα πόδια για να εξοικονομήσει το εισιτήριο του αστικού λεωφορείου). Και στην απόμερη παραλία, όπου ο εργάτης θα αισθανόταν ευτυχής, ο εργαταστός βουλιάζει στην θλίψη βλέποντας να απομακρύνεται το όνειρο των διακοπών στις Μπαχάμες.
Ο εργαταστός αποξενώνεται από την κοινωνία. Αφού δεν μπορεί να προσφέρει στους καλεσμένους του γκουρμέ εδέσματα και μαύρο ουίσκι, προτιμάει να μην δέχεται επισκέψεις. Εκεί όπου κάποτε αρκούσαν λίγες ελιές, λίγη φέτα και λίγο κρασί για να στηθεί πανηγύρι, σήμερα επικρατεί κατήφεια και απομόνωση. Ο εργαταστός δεν θα έρθει σπίτι σου για να σου ευχηθεί στην γιορτή σου αλλά θα σου στείλει μήνυμα από το κινητό του. Ο εργαταστός δεν ξέρει να διαβάσει έναν ισολογισμό αλλά καταριέται εκείνους που του έφαγαν τα λεφτά στο χρηματιστήριο. Ο εργαταστός δεν καταδέχεται να ψηφίσει αριστερά αλλά έχει πολιτική άποψη για την οποία δεν επιτρέπονται αμφισβητήσεις. Δεν διστάζει να βρίσει τα κόμματα που ψήφισε και του μαυρίζουν την ζωή αλλά τα μαυρίζει μόνο στις δημοσκοπήσεις.
Ο εργαταστός δεν είναι αστός. Είναι εργάτης που νομίζει ότι έγινε αστός. Συνεπώς, συμμερίζεται προβλήματα που δεν τον αφορούν και δεν συνειδητοποιεί ποια είναι τα πραγματικά του προβλήματα. Βρίσκεται μονίμως σε ένα αδιέξοδο. Και θα παραμείνει σε αδιέξοδο αν δεν ξυπνήσει για να αναγνωρίσει το λάθος του και να δεχτεί ότι παραμένει εργάτης. Παραμένει εργάτης, έστω κι αν έγινε δημόσιος υπάλληλος ή μικροεπαγγελματίας. Είναι εργάτης, όσο κι αν δεν του αρέσει αυτό.
Ο εργαταστός είναι εργάτης. Ανήκει στην εργατική τάξη και το συμφέρον του συμβαδίζει με τα συμφέροντα των άλλων εργατών. Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσει, τόσο καλύτερα γι' αυτόν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου