Ή αλλιώς το Κίνημα των 10.
Τι κελεπούρι είναι πάλι ετούτο;
Πως δεν το είχα πάρει χαμπάρι τόσον καιρό;
Από τις 13 Απρίλη είναι στον αέρα και φουντώνει ολοένα, καμιά σαρανταριά κινηματίες μέχρι τώρα.
Μια πρωτοβουλία του γνωστού αχταρμά protagon.gr με πνευματικό καθοδηγητή τον Σ. Θεοδωράκη, καλεί
σημαντικούς ανθρώπους, να μας δώσουν ένα κατάλογο με τα 10 πράγματα που θα άλλαζαν στη χώρα. Τηλεγραφικά ή αναλυτικά. Θεσμικά ή πρακτικά. Καθημερινά ή μεγαλεπήβολα. Τεκμηριωμένα ή ονειρώδη. Καθηγητές, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, πολιτικοί, μειονοτικοί, ηθοποιοί, ποιητές, δάσκαλοι, δικαστικοί, αθλητές, φοιτητές, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, όλοι – ο καθένας ξεχωριστά- να παρουσιάσουν τις προτεραιότητες τους. Συγκεκριμένα όμως. Γιατί αυτό το συγκεκριμένα είναι που μας λείπει.
Η σημαντικότητα αυτών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα είναι κάτι σχετικό. Με λίγο πασπάλισμα και μπλα μπλα από τα κατάλληλα κανάλια, γινόμαστε όλοι σημαντικοί και απαραίτητοι. Το συγκεκριμένο των θέσεων όσων ανταποκρίθηκαν, δεν αμφισβητείται: 10 πράγματα, μπαμ στο στόχο. Επί της ουσίας τώρα των προτάσεων, μία χαρακτηριστική της πολιτικής πρότασης των ‘σημαντικών’ αυτού του τόπου:
Υπερφορολόγηση των εξαγωγών καταθέσεων. Αν αποδεδειγμένα τα χρήματα που αποταμίευσες είναι προϊόν εργασίας σου και των κόπων σου καλά κάνεις και τα αποταμιεύεις σε επενδύσεις που γίνονται στην πατρίδα σου, αν όμως τα χρήματα που αποταμίευσες , είναι προϊόν, της υπεραξίας της εργασίας άλλων, τότε δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα να τα εξαγάγεις, αφού ναι μεν σου ανήκουν, αλλά είναι εθνικός πλούτος, εθνικό χρήμα δούλεψαν Ελληνικά χέρια για να βγουν και εδώ πρέπει να επενδυθούν η να καταναλωθούν. Αν εσύ λοιπόν σε καιρούς τόσο επικίνδυνους για όλους εφαρμόσεις την λαϊκή ρήση «εδώ τρως και πίνεις αλλού πάς και το δίνεις» τότε δίνεις το δικαίωμα να χαρακτηριστείς κομμάτι της χρεοκοπίας. Σου αξίζει λοιπόν να υπερφορολογηθείς. Δεν είμαστε ούτε αφελείς ούτε ηλίθιοι εμείς που δεν βγάλαμε τα λεφτά μας στις Κυπρους και στις Ελβετίες, με τον κίνδυνο να τα χάσουμε...Λίγη κοινή συνείδηση για τα «κοινώς αποκτηθέντα» δεν βλάπτει.
Και ‘γω ρε Μάινα, ο προσδίδων την υπεραξία σ’ αυτούς που εξάγουν κεφάλαιο (Από πού κι ως που ρε είναι κοινώς αποκτηθέντα; Με τη δικιά μου εργασία;), πόσο μαλάκας πρέπει να ‘μια για να διαβάζω και να ενστερνίζομαι όσο μου τσαμπουνάς; Κατανοείς ρε τι σημαίνει υπεραξία, πως παράγεται ο πλούτος και ηθικολογείς έτσι, με χαζές πατριωτικές κορώνες, υπέρ της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;
Και οι λοιποί ‘σημαντικοί’ του ιδίου φυράματος είναι. Ο καθένας τους δηλαδή ‘που σε πονεί και που σε σφάζει’. Μιλάμε για απόψεις που σε καθηλώνουν με την επιχειρηματολογία τους:
Κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το έχουν αναλύσει διάφοροι πολύ ωραία το γιατί.
Να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Βέβαια η μεσαία τάξη στέλνει τα παιδιά της έξω ούτως ή άλλως, αλλά ας ελπίσουμε ότι θα βρεθούν και κάποια να πάνε εδώ σε αληθινά, μεγάλα, σοβαρά ιδιωτικά Πανεπιστήμια, για να δούμε πώς αλλιώς μπορούν να είναι τα Πανεπιστήμια, αν μη τι άλλο.
Στα υπάρχοντα δημόσια Πανεπιστήμια, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Είναι πεταμένα λεφτά σε μια λαϊκίστικη δωρεά που θέσπισε η χούντα. Όσα παιδιά δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν βιβλία θα τα βρίσκουν στις βιβλιοθήκες.
Και σε ξαφνιάζουν με την πρωτοτυπία και τον προοδευτισμό τους:
Πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με μακρόχρονη ενοικίαση σε ενδιαφερόμενους επενδυτές (Έλληνες ή ξένους). Αυτό να αφορά δημόσιες εκτάσεις, τμήματα σιδηροδρομικού και οδικού δικτύου, λιμάνια, αεροδρόμια, μονάδες παραγωγής ενέργειας, τουριστικές εγκαταστάσεις, βραχονησίδες, κ.α. Βεβαίως είναι απολύτως αναγκαία η άμεση ολοκλήρωση εθνικού κτηματολογίου και δασολογίου.
Και άλλα τέτοια φαιδρά…
