Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου

Η πολιτική δραστηριοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και Βασιλείου Μαρκεζίνη

του Δημήτρη Ψαρρά, από τον Ιο – 25/1/2011

Εντάσσω το ενδιαφέρον κατά τ’ άλλα κείμενο στην κατηγορία ‘χιούμορ’, γιατί μόνο εκεί αποκτούν και αναδεικνύουν το πλήρες του νοήματός τους οι καρικατούρες της ιστορίας που περιγράφει ο Δ. Ψαρράς.

Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε στενή σχέση με έναν μόνο «σερ», τον χαρισματικό «σερ Μπιθί» του λαϊκού πενταγράμμου, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εδώ και μήνες παρατηρούμε τη σύγκλιση του παλαίμαχου μουσικού με έναν πραγματικό «σερ», έναν Έλληνα δηλαδή που έχει λάβει τον τίτλο αυτό για τις υπηρεσίες του προς τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον Βασίλειο Μαρκεζίνη.

Και αν ο Θεοδωράκης δεν έλειψε ποτέ από την ελληνική πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία 50 χρόνια, ο Μαρκεζίνης κάνει σήμερα τα πρώτα του βήματα, αλλά με ρυθμούς καταιγιστικούς. Αν δεν υπήρχε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη που με τις παντοειδείς κοινωνικές δραστηριότητές της μονοπωλεί σχεδόν καθημερινά το τελευταίο δεκάλεπτο των ειδήσεων στα μεγάλα κανάλια, ασφαλώς πρωταγωνιστής στο ίδιο τηλεοπτικό χρόνο θα αναδεικνυόταν ο Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι βέβαια τυχαίος άνθρωπος. Νομικός και ακαδημαϊκός με αναγνωρισμένη ευρυμάθεια και διεθνή καριέρα, αποφάσισε σχετικά πρόσφατα να στρέψει το ενδιαφέρον του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και με συνεχείς παρεμβάσεις (βιβλία και συνεντεύξεις) να προτείνει λύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης δείχνει ενδιαφέρον για τις προτάσεις του (Mega, Star, ANT1, Βήμα, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Παρόν, κλπ), όσο κι αν από πρώτη ματιά οι σκέψεις του αποκλίνουν από την πολιτική γραμμή που υποστηρίζει το καθένα απ’ αυτά.

Τι μας διδάσκουν η Τυνησία και η Αίγυπτος;

Βασικά την ελπίδα. 

Όσο και στον πάτο να έχει φτάσει ένας λαός, μια κοινωνία, οικονομικοκοινωνικοπολιτικά, μπορεί να τα καταφέρει να σηκωθεί, να σταθεί στα πόδια της και να αποτινάξει τον ζυγό της τοπικής άρχουσας τάξης, προς έκπληξης της διεθνούς άρχουσας τάξης. Βρίσκονται στο σωστό δρόμο οι Τυνήσιοι και οι Αιγύπτιοι, από τους ποιο ‘δεδομένους’ και ‘δεμένους’ λαούς του παγκόσμιου καπιταλισμού (ούτε μια στοιχειώδη διάδοχη κατάσταση δεν είχαν προλάβει να ετοιμάσουν τ’ αφεντικά, σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά βρε αδελφέ…), γιατί όχι και άλλοι; Δυστυχώς δεν βλέπω παρόμοια σημάδια στην βαθειά μικροαστική και υπνωμένη Δ. Ευρώπη και Αμερική. Φαίνεται δεν έχουμε νιώσει αρκετά ‘σφιχτές’ τις αλυσίδες μας, προκειμένου να μην έχουμε καμία άλλη επιλογή από το να τις σπάσουμε.

Είναι κρίμα σε τέτοιες ιστορικές στιγμές η ιστορία να επαναλαμβάνει τα εξελικτικά της μοτίβα. Όπως το 1918-19, όπου στην υπανάπτυκτη καπιταλιστικά Ρωσία πέτυχε η σοσιαλιστική επανάσταση, σε αντίθεση με την ανεπτυγμένη καπιταλιστικά Γερμανία, σε αντίθεση με τις έως τότε μαρξιστικές νόρμες. Προφανώς και δεν εννοώ πως οι τωρινές ταξικές εξεγέρσεις έχουν κάποιο σοσιαλιστικό πρόταγμα, ειδικά όταν εκεί κάτω έχουν επιρροή ιδεαλιστικά σχήματα σαν την μουσουλμανική αδελφότητα. Όμως ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μεσο-μακροπρόθεσμα. Εξάλλου, αυτά βασικά συζητάνε οι αντιπρόσωποι του παγκόσμιου corporocracy αυτές τις μέρες στο Νταβός (ναι, μετέχει κι ο GAP με δικά μας έξοδα!!!), πως θα προσαρμόσουν το ‘global governance’ και θα σώσουν τις εξουσίες και τα κέρδη τους.

Γράφοντας αυτές τις σκόρπιες σκέψεις, ακούω στο Αλτζαζίρα να μιλάνε κάποιοι ‘ειδικοί’ κλπ, σήμερα, όταν οι Αιγύπτιοι έχουν φτάσει στο όριο, για ‘international investors’ και ‘markets’!!! Δε ‘μαμιέστε’ ρε παπαγαλάκια…

Μίλησε και ο Μουμπάρακ, ζει!!! Αυτός ανήκει στη Σοσιαλιστική Διεθνή του GAP;;;;

Οι photos από το aljazeera.

Πως αλλάζουν οι καιροί…

Ο κάποτε «καταλληλότερος» γλύτωσε τις σφαλιάρες στο τσακ. Γι’ αυτό μάλλον και χαζογελάει αμήχανα στη φωτογραφία, ενώ δίπλα του ο νυν «καταλληλότερος», δείχνει να προβληματίζεται.

Φραστική επίθεση δέχθηκε ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης από ομάδα νεαρών που τον αντιλήφθηκαν κοντά στο πολιτικό του γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης, περίπου 50 άτομα που έκαναν αφισοκόλληση όταν είδαν τον Κ. Σημίτη να κατεβαίνει από το γραφείο του, τον έφτυσαν και του επιτέθηκαν φραστικά. Τα μέλη της φρουράς του, τον φυγάδευσαν σε κοντινή πολυκατοικία μέχρι να φύγουν οι νεαροί.

Από Ελευθεροτυπία

Ενώ για το ίδιο περιστατικό οι περιγραφές από το Indymedia:

Φτηνα γλυτωσε το ξυλο ο σημιτης οταν διεσχυζε τα προπυλαια μαζι με τα σκυλια του και εγινε αντιληπτος. 50 ατομα τον κυνήγησαν και τον γλυτωσαν οι μπατσοι που ειχε μαζι του αφου πρωτα ακουσε ολα οσα δεν εχει ακουσει στην σαπια ζωη του.

Σε μαζικη αφισοκολληση για το θεμα της "τρομοκρατιας", εγινε αντιληπτος ο Σιμιτης. Εφαγε φτυσιες και μπινελικια αλλα τον φυγαδευσαν οι φουσκωτοι οπλοφοροι που ειχε διπλα του. Ο κοσμος στη συνεχεια γεμισε ολο το κεντρο με αφισες, τρυκακια και συνθηματα, Κολωνακι, Σολωνος, Πατησιων. Πολυ καλη κινηση, παντα τετοια παιδια.

Το σημαντικό σε τέτοιου είδους κινήσεις και γεγονότα δεν είναι αν τελικά θα τις ‘αρπάξει’ ή όχι ο Σημίτης και ο κάθε Σημίτης. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να γίνει σοφότερος, όπως απέδειξε και το ξυλίκι στον Χατζηδάκη.

Το σημαντικό είναι πως σιγά – σιγά, ο κόσμος αρχίζει να μην φοβάται και να αμφισβητεί τη δήθεν αυθεντία της εξουσίας. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο.

Ενεργειακά παραμύθια

Τα τεράστια και ασύστολα ψέματα των οπαδών της απελευθέρωσης και τα ιδιωτικά συμφέροντα…

Από το Ποντίκι της Πέμπτης, 20/01/2011

Με ένα τεράστιο και ασύστολο ψέμα προσπαθούν να μας εξαπατήσουν οι οπαδοί των «ελεύθερων αγορών» και του «υγιούς ανταγωνισμού», όταν ζητούν να μειωθεί ο ρόλος του Δημοσίου και να αυξηθεί η δραστηριότητα των ιδιωτών στον ενεργειακό τομέα.

Εδώ και 10 χρόνια (όσο διαρκεί η παραζάλη της «απελευθέρωσης»), οι κύριοι αυτοί ισχυρίζονται με κάθε τρόπο πως η παράδοση της παραγωγής ενέργειας σε μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους θα επιφέρει μειώσεις στο κόστος κατανάλωσης και πως οι πελάτες των επιχειρήσεων αυτών θα πληρώνουν λιγότερα.

Οι συνεχείς αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ στη χώρα μας, σε μία αγορά που δεν αποτελεί το παράδειγμα της «απελευθέρωσης», κάνουν τους υποστηρικτές των νεοφιλελεύθερων απόψεων να υψώνουν ακόμη περισσότερο τη φωνή τους και να ζητούν την άμεση παράδοση του κρίσιμου (αλλά και «χρυσοφόρου») ενεργειακού τομέα στα ιδιωτικά συμφέροντα. Το παραδέχθηκε εμμέσως, άλλωστε, και ο επικεφαλής της ΔΕΗ Αρθούρος Ζερβός δηλώνοντας την προηγουμένη εβδομάδα πως απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυξήσεις τιμολογίων.

‘Με αφορμή την Τυνησία’ ΚΑΙ ΟΙ ‘Αραβικές χώρες αγοράζουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις στην Αφρική’

Κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου από το σημερινό Ριζοσπάστη, όπου αναλύονται τα βαθύτερα αίτια πίσω από την σε εξέλιξη εξέγερση στην Τυνησία. Ζητήματα που πιθανώς να μας απασχολήσουν σύντομα και μας με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στον αγροτικό τομέα τα τελευταία 20 με 30 χρόνια στην Ελλάδα.

Η εξέγερση των πεινασμένων στην Τυνησία και στην Αλγερία θυμίζει τα προ τριετίας γεγονότα. Το 2008, λίγους μήνες πριν το κραχ στα χρηματιστήρια και στο χρηματοπιστωτικό τομέα, παρακολουθήσαμε τις διαδηλώσεις των πεινασμένων. Σε περισσότερες από 25 χώρες - ανάμεσα στις οποίες το Μεξικό, η Αϊτή, το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Σενεγάλη, η Ινδία, η Ινδονησία - οι άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, γιατί μέσα σε διάστημα 2 μηνών οι τιμές βασικών ειδών της διατροφής τους διπλασιάστηκαν και τριπλασιάστηκαν.

Σύμφωνα με τις επισιτιστικές υπηρεσίες του ΟΗΕ, περισσότερα από 100 εκατομμύρια άνθρωποι αδυνατούν απολύτως να πληρώσουν το κόστος της διατροφής τους και - στην κυριολεξία - πεθαίνουν από την πείνα.

Κι όμως: Με βάση τα επιτεύγματα της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, υπάρχει η δυνατότητα, αυτήν τη στιγμή, για την εξασφάλιση ικανοποιητικής διατροφής στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού!

Αντ’ αυτού, στις 26 του Μάρτη 2008, στη συνάντηση του Μπους με τους Rick Wagoner, Alan Mulally και Tom La Sorda, πρόκειται για τις κεφαλές της καταρρέουσας τότε αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας («General Motors», «Ford», «Chrysler»), δημοσιοποιήθηκε η απόφαση για κάλυψη των αναγκών κίνησης από βιοκαύσιμα (καύσιμα από γεωργική παραγωγή) κατά ποσοστό 20% μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.

Με άλλα λόγια: Όταν οι άνθρωποι στερούνται στοιχειώδους διατροφής, αυτοί που επιδοτούνται με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια λόγω της κρίσης, είναι οι αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες, οι οποίες διαμορφώνουν μια παγκόσμια πολιτική που λέει ότι η Γη δε θα χρησιμοποιείται για να παράγει προϊόντα που θα τρέφουν τους λιμοκτονούντες, αλλά για να παράγει «βενζίνη» για τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων που παράγουν οι πολυεθνικές.

Στο μεταξύ και λίγες μέρες μετά τις αποφάσεις Μπους - αυτοκινητοβιομηχάνων, η τιμή του ρυζιού αυξήθηκε κατά 64% από την αρχή του χρόνου και 127% σε σχέση με τον περασμένο χρόνο, η τιμή του σιταριού κατά 130% σε ένα χρόνο, μόνο σε μια μέρα στο χρηματιστήριο του Σικάγου αυξήθηκαν κατά 31% οι τιμές βασικών διατροφικών ειδών.

Νίκος Καββαδίας - Federico Garcia Lorca

Μια ρεαλιστική απεικόνιση της εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών, των έγκλειστων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, από τους Γερμανούς (1/5/1944), της ομαδικής σφαγής των κατοίκων του Διστόμου Βοιωτίας απ’ τους ναζιστές και ταγματασφαλίτες (10/6/1944). Ο θάνατος του μεγάλου Ισπανού ποιητή Λόρκα από τους φρανκιστές (Αύγ. 1936) τον συγκλονίζει: «Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά... / μέσα από τα διψασμένα της χωράφια τ’ ανοιχτά...». Ο ποιητής της θάλασσας Ν. Καββαδίας είναι περισσότερο γνωστός απ’ τα ποιήματα της θάλασσας, παρά απ’ τη δράση του...

Μετά την είσοδο των Ναζί στην Αθήνα, ο Νίκος Καββαδίας βρέθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ, αρχικά στο ΕΑΜ Ναυτικών και αργότερα στο ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών. Στην περίοδο της Κατοχής ο Νίκος Καββαδίας δημοσίευσε και τα αντιστασιακά του ποιήματα με πρώτο το «Αθήνα 1943», ενώ το 1944 δημοσίευσε το ποίημα «Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη». Το 1945 δημοσίευσε το «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα» και το ποίημα «Αντίσταση». Λίγο πριν από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό «Πανσπουδαστική» όπου αφιέρωσε και το ποίημα του «Σπουδαστές».

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Από Atartee.

Η κόκκινη Ρόζα

«Οι μάζες είναι ο αποφασιστικός συντελεστής, αυτές είναι βράχος που πάνω του θα θεμελιωθεί της επανάστασης η τελική νίκη. Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους, την ‘ήττα’ αυτή την έκαναν πραγματικά έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών εκείνων ηττών που είναι η δόξα και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι’ αυτό μέσ’ απ’ αυτή την ‘ήττα’ θα βλαστήσει η μελλοντική νίκη. ‘Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!’. Ηλίθιοι δήμιοι! Η ‘τάξη’ σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο ‘θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς’. Τρομαγμένοι θ' ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα: Ήμουν, είμαι και θα είμαι!»

Ρ. Λούξεμπουργκ: «Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο...». Από το τελευταίο άρθρο της, γραμμένο στις 14/1/1919, μία μέρα πριν τη δολοφονία αυτής και του Λίμπκνεχτ και μετά το τέλος της επανάστασης στη Γερμανία, την οποία έπνιξαν στο αίμα οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες Έμπερτ και Σάιντεμαν (του SPD, των οποίων διάδοχος ήταν ο γνωστός μας καγκελάριος Σρέντερ, φίλος του αντίστοιχου δικού μας Σημίτη κλπ κλπ), εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της γερμανικής αστικής τάξης. Επειδή όλα έχουν μια λογική και ιστορική σειρά και συνέχεια.

Οι σοσιαλδημοκράτες Εμπερτ, Σάιντεμαν και το «χασαπόσκυλο» ο Νόσκε κέρδισαν τη νίκη. Την κέρδισαν σε συμμαχία με τα υπολείμματα και αναδιοργανωμένα τμήματα του στρατού του Χίντεμπουργκ, του ίδιου καϊζερικού στρατάρχη που δέκα τρία χρόνια αργότερα παρέδιδε την εξουσία στον Χίτλερ.

Το Επιτάφιο, 1919 του Μπρεχτ, σε μουσική του Θ. Μικρούτσικου και ερμηνεία των Γ. Κούτρα και Θ. Μικρούτσικου.

Από το δίσκο Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ – 1978 (Lyra)

 

a spectre is haunting...

Ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη: ένα Γερμανικό παράδειγμα

Μας κατηγορούν όλοι, ντόπιοι και ξένοι, πως σαν Έλληνες και ελληνική οικονομία δεν είμαστε παραγωγικοί, ανταγωνιστικοί κλπ κλπ, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Με συνέπεια, να τραβάμε αυτά που τραβάμε. Επειδή λοιπόν το να μαθαίνεις και να υιοθετείς τα ‘best practices’ των καλύτερων, και συγκεκριμένα της ευρωπαϊκής ατμομηχανής – Γερμανία, αποφάσισα κι εγώ να διαβάζω γερμανικά sites, όπου βρω ελληνικά και αγγλικά, για να βρω ‘πως το κάνουν οι ειδικοί’. Και να ένα παράδειγμα.

Έχετε λοιπόν μια εταιρεία παραγωγής ζωοτροφών και θέλετε να την κάνετε πιο ανταγωνιστική, ελαττώνοντας το κόστος παραγωγής των προϊόντων σας. Μία εύκολη και απλή λύση είναι να χρησιμοποιήσετε λιπαντικές ουσίες που προορίζονταν για βιομηχανικούς σκοπούς και συγκεκριμένα για την παρασκευή λιπαντικών κι αυτό παρά την σαφή αναγραφή στην ετικέτα του προϊόντος ότι δεν προορίζεται για τη βιομηχανία τροφίμων. Μπορείτε επί χρόνια να χρησιμοποιείτε μολυσμένο λίπος, κατάλοιπο της παραγωγής βιολογικού ντίζελ και επεξεργασίας τροφίμων, να το επεξεργάζεστε και από αυτό να φτιάχνετε ζωοτροφές, παρά την κατηγορηματική δήλωση της προμηθεύτριας εταιρίας πως το συγκεκριμένο λίπος είναι κατάλληλο αποκλειστικά και μόνο για βιομηχανική χρήση και όχι για τη παρασκευή ζωοτροφής. Επιπλέον, είναι και παράνομο.

Αν παρ’ ελπίδα σας τσιμπήσουν, μπορείτε να ισχυρισθείτε πως «Βρισκόμασταν σε πλάνη και στηριχθήκαμε στην εκτίμηση ότι το λίπος από την παρασκευή ντίζελ με βάση φοινικέλαιο και σογιέλαιο είναι κατάλληλο και για τις ζωοτροφές». Έτσι ακριβώς, ‘πλάνη’ και ‘εκτίμηση’, όπως ισχυρίστηκαν οι εκπρόσωποι της γερμανικής Harles and Jentzsch όταν τους έκαναν τσακωτούς οι αρχές της Γερμανίας μετά τον εντοπισμό σε πολλά ομόσπονδα κρατίδια υψηλών επιπέδων διοξίνης σε αυγά και πουλερικά.

Αλλά και πάλι μην ανησυχείτε και μην έχετε τύψεις συνειδήσεως για τυχών ζητήματα δημόσιας υγείας, μιας και εκεί θα έρθει ο κρατικός ή τοπικός πολιτικός αρμόδιος για να λειάνει τις γωνίες, όπως ο αρμόδιος για την προστασία των καταναλωτών υπουργός του κρατιδίου (Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία) Γιοχάνες Ρέμελ, η κατανάλωση μολυσμένων με διοξίνες αυγών δεν συνεπάγεται κάποιον άμεσο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. "Οι διοξίνες όμως δεν έχουν καμία θέση στα τρόφιμα, αλλιώς δεν θα υπήρχαν και τα ανώτατα επιτρεπτά όρια. Η διοξίνη είναι επικίνδυνη για την υγεία και μπορεί να προκαλέσει καρκίνο", υπογράμμισε ο υπουργός.

Θα υπάρξει βέβαια κάποιο σούσουρο, έρευνες, κυρώσεις (;), πολιτικές ευθύνες και υποσχέσεις για εντατικοποίηση των ελέγχων, αλλά ποιος θα τα θυμάται όλα αυτά σε λίγα χρόνια; Θυμάται κανείς τα προ ολίγων ετών σκάνδαλα με τις διοξίνες στο Βέλγιο ή τις τρελές αγελάδες στην Αγγλία; Να μην πούμε και τα δικά μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα που μου ‘ρχεται πρώτο στο μυαλό, τις τηλεοπτικές εφόδους – σόου του πρώην νομάρχη Πειραιά, του Μίχα, σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας σούπερ-μάρκετ και την κατάσχεση χιλιάδων τόνων αλλοιωμένων τροφίμων. Ακόμα από αυτό το σούπερ-μάρκετ ψωνίζουμε…

Η είδηση «Από την καρδιά της Ευρώπης», από το DW-WORLD.DE