Καταστροφή κεφαλαίου

«Και πράγματι, από το 1825, όταν ξέσπασε η πρώτη γενική κρίση, όλος ο βιομηχανικός και εμπορικός κόσμος, η παραγωγή και η ανταλλαγή όλων των πολιτισμένων λαών, καθώς και των λιγότερο ή περισσότερο βαρβαρικών τους εξαρτημάτων, εξαρθρώνονται περίπου κάθε δέκα χρόνια. Η κυκλοφορία των εμπορευμάτων σταματάει, οι αγορές έχουν παραγεμίσει, τα προϊόντα βρίσκονται εκεί, τόσο μαζικά όσο και απούλητα, το μετρητό χρήμα γίνεται αόρατο, οι πιστώσεις εξαφανίζονται, τα εργοστάσια κλείνουν, οι εργαζόμενες μάζες στερούνται μέσων για την ύπαρξή τους, επειδή παρήγαγαν υπερβολικά απ' αυτά πολλά, η μια χρεοκοπία ακολουθεί την άλλη, και ο ένας πλειστηριασμός τον άλλο.

Η στασιμότητα αυτή διαρκεί χρόνια, παραγωγικές δυνάμεις όσο και προϊόντα σπαταλούνται και καταστρέφονται μαζικά, μέχρι να διατεθούν, επιτέλους, οι συσσωρευμένες μάζες των εμπορευμάτων και, μάλιστα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη υποτίμηση, μέχρι να ξαναβρούν, σιγά-σιγά, το ρυθμό τους η παραγωγή και η ανταλλαγή.

Έπειτα, ο ρυθμός, σιγά-σιγά, επιταχύνεται, γίνεται τριποδισμός, ο βιομηχανικός τριποδισμός γίνεται καλπασμός και αυτός, με τη σειρά του, αυξάνεται και εξελίσσεται πάλι στην αχαλίνωτη πορεία ενός ολοκληρωμένου βιομηχανικού, εμπορικού, πιστωτικού και κερδοσκοπικού αγώνα δρόμου μετ’ εμποδίων για να φτάσει στο τέλος πάλι, μετά από τα πιο ριψοκίνδυνα σάλτα, στον τάφο του κραχ. Και, έτσι, το ίδιο επαναλαμβάνεται κάθε φορά από την αρχή».

Αντι-Ντίρινγκ, Φ. Ένγκελς, σελ. 427-428

Η οπτικοποίηση της διαδικασίας που περιγράφει ο Ένγκελς προέρχεται από το sibilla-gr-sibilla.blogspot.com και αποτελεί ευγενική προσφορά του ομίλου ΔΟΛ, ο οποίος μετά το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων και την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, ολοκλήρωσε την απαξίωση κεφαλαίου με την καταστροφή των συσσωρευμένων μαζών των εμπορευμάτων. Γιατί και τα βιβλία, εμπόρευμα είναι.

Τα μικροαστικά

Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας, θα σας φάνε ζωντανούς, κανίβαλοι, κανίβαλοι θα γίνουν.

Τα μικροαστικά από το Σφυροδρέπανο:

Για το βλαδίμηρο οι μικροϊδιοκτήτες-μικροπαραγωγοί αναπαράγουν αδιάκοπα τον καπιταλισμό, βάσει της ακατανίκητης δύναμης της συνήθειας. Και η ρόζα –αν δε με απατά η μνήμη μου- παρομοίαζε τη μεσαία τάξη με κάποιον που ανεβαίνει σε μια πλαγιά, σέρνοντας έναν βράχο κι έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να σταματήσει στα μισά της ανηφόρας και να παραμείνει εκεί σταθερός. Ώσπου τον παίρνει ο κατήφορος, τον τσακίζει ο βράχος της προλεταριοποίησης και καταλήγει στους πρόποδες της κοινωνικής πυραμίδας.

Κάποιοι άλλοι διαχωρίζουν την έννοια του μικρού αστού –δηλ του μικρού ιδιοκτήτη καπιταλιστή- από αυτήν του μικροαστού –ή τουλάχιστον δεν τις ταυτίζουν. Κι αν το ερμηνεύω σωστά, το κόμμα υιοθετεί εν μέρει αυτόν το διαχωρισμό και μιλά για μισθωτούς εργαζόμενους που παρουσιάζουν μικροαστικά χαρακτηριστικά βάση του εισοδήματος ή της θέσης τους στην παραγωγή –πχ στο αστικό κράτος, ή σε κάποιον ιδεολογικό μηχανισμό του.

Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας, όπως λέει κι ο τζωρτζ όργουελ στον τίτλο ενός μυθιστορήματός του, που όμως δε μιλούσε για το στάλιν και την εσσδ και δεν έγινε ευρύτερα γνωστό.

Ποιοι είναι μικροαστοί όμως; Ποια είναι τα όρια της τάξης τους και της συνείδησής τους που αναγνωρίζει τον εχθρό στα μονοπώλια, αλλά ονειρεύεται να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, με τη μαζοχιστική λογική: ό,τι δε μπορείς να πολεμήσεις, αγάπησέ το; Και το κυριότερο, ποιος τους εκφράζει πολιτικά; Ας ξεκινήσουμε με αυτό το τελευταίο.

Κι ενώ ακόμα δεν κηδεύσαν τους νεκρούς τους οι Νορβηγοί…

Μια ελληνική lifo-style αντίληψη των πραγμάτων για την τραγωδία της Νορβηγίας, την οποία, αν δεν έχεις την οξύτητα πνεύματος και λόγου του Πιτσιρίκου, δεν την πιάνεις:

«Από την άλλη, κανείς δεν έχει σχολιάσει ακόμα το γεγονός ότι η επίθεση με τα περισσότερα θύματα στη Νορβηγία έγινε σε νησάκι όπου βρίσκονται οι κατασκηνώσεις της Νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος.

Δηλαδή, όλοι θεωρούν φυσιολογικό να είναι μέλη σε κομματική νεολαία παιδιά 14 χρονών – καλύτερα να τα γράφουν στο Κόμμα οι γονείς τους με το πού γεννιούνται.

Μετά από αυτό το μακελειό, θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους όλοι πως πρέπει να διαλυθούν όλες οι κομματικές νεολαίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν φτάνει που αποβλακώνουν τα παιδιά – τώρα αποδεικνύονται και πολύ επικίνδυνες για τη ζωή τους.

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο και το γεγονός ότι ο δράστης εμφανίστηκε ντυμένος αστυνομικός. Προφανώς, για να νομίσουν τα άτυχα πιτσιρίκια πως θα τους πουλήσει ναρκωτικά και να τρέξουν κοντά του.»

!!! Γονείς προσοχή, μην αφήνετε τα παιδιά σας να γράφονται σε κομματικές νεολαίες γιατί θα τα πλησιάζουν οι αστυνομικοί να τους πουλήσουν ναρκωτικά. Αφήστε τα να πάνε στο Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους και τον Πιτσιρίκο, όπου τα ναρκωτικά τα ψεκάζει τζάμπα η αστυνομία. Ή καλύτερα ρίχτε τα στο διαδίκτυο και την τηλεόραση όπου η μαστούρα πιάνει, τζάμπα πάντα, και σας. !!!

Στη φωτογραφία, αστυνομικός μοιράζει ναρκωτικά στα πιτσιρίκια.

(Φωτογραφία από ελικόπτερο: ο οπλισμένος είναι ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ. Τα θύματά του έχουν σκεπαστεί με πίξελ (Reuters) )

Από τέτοια ευφυολογήματα και εξυπνάδες το μόνο εύκολο. Αρκεί να μη σε διαβάζει καμιά χαροκαμένη Νορβηγίδα μάνα…

Κ. Μαρξ: μια σύντομη βιογραφία

Από το MARX FOR BEGINNERS του Μεξικάνου σκιτσογράφου RIUS (Eduardo del Rio), ένα κόμικ για τον Μαρξ και τον Μαρξισμό. Αμερικάνικη έκδοση με απόδοση στα αγγλικά. Αν κυκλοφορούσε και η ελληνική απόδοση στο διαδίκτυο, ακόμα καλύτερα.

Selective - Restricted default

Το selective default δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός. Είναι στην πραγματικότητα μία αξιολόγηση. Είναι ένα επίπεδο αξιολόγησης το οποίο βεβαίως τοποθετείται κάτω από τα επίπεδα τα οποία συνήθως χρησιμοποιούνται, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπουμε μία πρόσληψη - μία perception αν μου συγχωρήσετε την έκφραση- με μια πραγματικότητα και δεν πρέπει να μετατρέπουμε την εκτίμηση ή την πρόσληψη σε αυτοτροφοδοτούμενη προφητεία … Επαναλαμβάνω η λέξη επιλεκτική χρεοκοπία τρομάζει χωρίς λόγο. Γι’ αυτό και χρησιμοποιώ επιμόνως τον αγγλικό όρο selective default. Αυτό δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός, δεν είναι χρεοκοπία. Είναι μια αξιολόγηση κρατικών ομολόγων που κάνουν οι τρεις γνωστοί οίκοι αξιολόγησης. Δεν δημιουργεί αυτό από μόνο του μια πραγματικότητα, ούτε ενεργοποιεί τον περιβόητο μηχανισμό των CDS.

Ε. Βενιζέλος, 12 Ιουλίου 2011

Άρα, αφού κατά την υπουργάρα – παντογνώστη και των οικονομικών, το selective default (επιλεκτική χρεοκοπία) είναι απλώς μια αξιολόγηση, ένας χαρακτηρισμός των οίκων αξιολόγησης, ήθελα να δω πως το ορίζουν οι ίδιοι οι οίκοι αξιολόγησης. Σαν ένα γεγονός ή σαν μια ‘αυτοτροφοδοτούμενη προφητεία’;

SD and D - Standard & Poor's

An obligor rated 'SD' (selective default) or 'D' has failed to pay one or more of its financial obligations (rated or unrated) when it came due. A 'D' rating is assigned when Standard & Poor's believes that the default will be a general default and that the obligor will fail to pay all or substantially all of its obligations as they come due. An 'SD' rating is assigned when Standard & Poor's believes that the obligor has selectively defaulted on a specific issue or class of obligations, excluding those that qualify as regulatory capital, but it will continue to meet its payment obligations on other issues or classes of obligations in a timely manner. A selective default includes the completion of a distressed exchange offer, whereby one or more financial obligation is either repurchased for an amount of cash or replaced by other instruments having a total value that is less than par.

RD: Restricted default - Fitch Ratings

'RD' ratings indicate an issuer that in Fitch Ratings’ opinion has experienced an uncured payment default on a bond, loan or other material financial obligation but which has not entered into bankruptcy filings, administration, receivership, liquidation or other formal winding-up procedure, and which has not otherwise ceased business. This would include:

a. the selective payment default on a specific class or currency of debt;

b. the uncured expiry of any applicable grace period, cure period or default forbearance period following a payment default on a bank loan, capital markets security or other material financial obligation;

c. the extension of multiple waivers or forbearance periods upon a payment default on one or more material financial obligations, either in series or in parallel; or

d. execution of a coercive debt exchange on one or more material financial obligations.

Άρα, ο χαρακτηρισμός του selective ή το restricted default, πάντα κατά τους οίκους αξιολόγησης, έπεται της μη πληρωμής κάποιου μέρους του χρέους. Απλώς γίνεται επιλογή στο ποιοι θα πληρωθούν στην ώρα τους και ποιοι όχι και μάλλον κάτι τέτοιο ετοιμάζεται τώρα σε Βρυξέλλες – Βερολίνο – Ρώμη. Είναι γεγονός και όχι πρόβλεψη. Δεν έχω να τα πληρώσω τώρα όλα και επιλέγω ή μάλλον επιλέγουν άλλοι για μένα, τις προτεραιότητες.

Δηλαδή τι ποιο ξεκάθαρο από μερική απαξίωση-καταστροφή κεφαλαίου και παραδοχή χρεοκοπίας;

Να δούμε τι άλλες βλακείες θα σκαρφιστεί να μας πει ο μέγας γλωσσοπλάστης και βερμπαλιστής Μπένι…

Τρεις Σαμουράι, Δυο Ζόμπι κι Ένα Νερόφιδο

Τοτέμ

(promo track)

Παραγωγή: Damned1

Στίχοι/Παρουσίαση: Totem

*συμμετέχει και η χορωδία αούγκανων "Κάηκε Κάηκε"

Από τον δίσκο "Θαμμένος Μπρούμυτα" που θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων στις 20 Ιουλίου.

Οι στίχοι των κομματιών υπάρχουν στο totem91.webs.com

Πληροφορίες στο psyclinictactix.webs.com

Μία ψύχραιμη ματιά

Πόσο δύσκολο είναι τελικά το "μαζί" από το blog του Γιώργου Σαρρή

Από τις απίστευτα άσχημες στιγμές αυτών των 40 και κάτι ημερών ήταν αυτό που έγινε το απόγευμα της Τρίτης 28 Ιούνη στην Αμαλίας γύρω στις 8μμ.

Το ΠΑΜΕ με μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση μπήκε στην πλατεία ερχόμενο από τους στύλους του Ολυμπίου Διός όπου αναγκάστηκε να σταματήσει και να οπισθοχωρήσει από αποδοκιμασίες μερικών δεκάδων που περίμεναν εκεί και κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα και μια επικίνδυνη ατμόσφαιρα. Φωνές που έλεγαν "αίσχος" ή "έξω", βρισιές για "πρόβατα", γιουχαΐσματα κλπ, αλλά και μερικές φορές και διάφορα αντικείμενα στον αέρα έκαναν το στομάχι πολλών απο τους συγκεντρωμένους εκεί -κι ανάμεσά τους και το δικό μου- να σφιχτεί , αφού ουσιαστικά αυτό που συνέβαινε ήταν το να ενώνονται για άλλη μια φορά τον τελευταίο καιρό χρήσιμα κομμάτια του κινήματος που ήταν χωρισμένα σε προηγούμενα συλλαλητήρια. Συνέβαινε δηλαδή αυτό που αποτελεί επιθυμία της τεράστιας πιστεύω πλειοψηφίας όσων ασχολούνται και συμμετέχουν στα των δρόμων και έχουν αγωνία για το πως θα γίνουν οι κινητοποιήσεις πιο αποτελεσματικές.

Σκεφτόμουνα τι θα γινόταν αν οι "αυθόρμητες" αντιδράσεις αυτών των λίγων -που παρέσυραν και αρκετούς άλλους- έβρισκαν απάντηση από ανάλογες των διαδηλωτών που ήταν μέσα στα μπλοκ του ΠΑΜΕ που ήταν μερικές δεκάδες χιλιάδες κι αμέσως το έβγαζα από το μυαλό μου.

Πολλοί θα πουν ότι οι αποδοκιμασίες είχαν να κάνουν με την αποχώρηση του ΠΑΜΕ όταν άρχισαν τα επεισόδια στις 15/6 ή την παραμονή στην πλατεία την Τρίτη το πρωί μόνο από τις 10 ως τις 12 και συναισθηματικά λέγοντας μοιάζει να έχουν δίκιο. Υπάρχουν όμως κι άλλες πλευρές που πρέπει να σκεφτεί κανείς.

Το ΠΑΜΕ (και το ΚΚΕ) έχει την εκτίμηση ότι δεν είναι στιγμή βίαιης σύγκρουσης με τις δυνάμεις καταστολής (που είναι μόνο η βιτρίνα της βίαιης πλευράς του όπως λένε) κι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στο κίνημα που μαζικοποιείται τελευταία έντονα. Πιστεύει ότι όσο πιο μεγάλη είναι η συμμετοχή του κόσμου κι όσο πιο ταξικό και πολιτικοποιημένο το διεκδικητικό πλαίσιο που μπαίνει, τόσο μεγαλύτερη είναι η πίεση που ασκείται. Έχει επίσης την άποψη ότι τη στιγμή και τους όρους της σύγκρουσης θα πρέπει να την επιλέξει το κίνημα και όχι η αυθόρμητη οργή μιας μερίδας διαδηλωτών , μια μικρή οργανωμένη ομάδα, ή και η ίδια η αστυνομία και το κράτος προκαλώντας με βία τους διαδηλωτές. (Ίσως θα υπάρχουν και κάποια άλλα επιχειρήματα που μου διαφεύγουν αφού δεν είμαι στο ΠΑΜΕ και απλά προσπαθώ να παρουσιάσω τη δική μου οπτική γωνία).

Άλλες δυνάμεις έχουν τελείως διαφορετική άποψη και πιστεύουν ότι θα μπορούσαν οι διαδηλώσεις να προκαλέσουν εξέγερση που να ρίξει την κυβέρνηση. Άλλες πάλι απόψεις βρίσκονται ανάμεσα ή και έξω από τα όρια αυτών των δύο.

Είναι σωστή ή εκτίμηση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ ή είναι λάθος;

Δεν ξέρω. Σε ότι με αφορά έμεινα στο δρόμο και λέω με ειλικρίνεια ότι το ίδιο θα ήθελα να κάνει και το ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ.

Δεν με ενδιαφέρει όμως να το αναλύσω ή να απαντήσω το ερώτημα συνολικά σε αυτό το σημείωμα. Για να πω την αλήθεια δεν έχω και καθαρή απάντηση για το ζήτημα της σύγκρουσης εδώ και τώρα.

Εκδηλώσεις στο Γαλαξίδι