Θεομπαίχτες

Από τη σελίδα της Τζένης, εφημερίδα Το Ποντίκι, 29-07-2010

Όπως οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, έτσι και οι κυβερνήσεις, είναι στιγμές που αντιλαμβάνονται την ασημαντότητά τους απέναντι στην υπέρτερη δύναμη: Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο ή τον θεό. Οι κυβερνήσεις χέζονται επάνω τους μπροστά στις αγορές.

Κλασικό παράδειγμα η δική μας. Έχετε δει το ύφος του Παπακωνσταντίνου μετά τις συναντήσεις του με τους τροϊκανούς εκπροσώπους της θεάς αγοράς; Δεν έχει ένα χαμένο ύφος που υπόσχεται πολλά... περισσότερα;

Οι κοινοί άνθρωποι κατά κανόνα μετανοούν, νηστεύουν και προσεύχονται στην ανώτερη δύναμη μπας και τους λυπηθεί και τη σκαπουλάρουν, τουλάχιστον στην άλλη ζωή. Οι... κοινές κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή. Είτε κυβερνούν είτε εκπίπτουν τώρα στην κόλαση των αζήτητων, μακριά από αποφάσεις, μπίζνες, μίζενς και απ’ όλα αυτά τα υπέροχα και ανιδιοτελή που υπόσχεται η εξουσία.

Ο μεγάλος τηλεμαραθώνιος

Οι Ηρακλείς του στέμματος

Τώρα που τελείωσε ουσιαστικά (επίσημα λήγει αύριο 29/7) η απογραφή των μισθοδοτούμενων από το Ελληνικό Δημόσιο, καιρός είναι να μάθουμε πόσοι ακριβώς από τις παρακάτω κατηγορίες καλοζωισμένων απογράφτηκαν:

• Οι μετακλητοί, ειδικοί σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες των γραφείων των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών, των γραφείων των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων, των γραφείων Προέδρων και Αντιπροέδρων των Ν.Π.Δ.Δ.

• Οι υπάλληλοι κατηγορίας ειδικών θέσεων, όπως Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς.

• Οι δικηγόροι με έμμισθη εντολή.

Ο Μαρξ για το δημόσιο χρέος

Τα παρακάτω αποσπάσματα από το έργο του Μαρξ ανέβηκαν στο narnet.gr στις 09/06/2010

Το σύστημα της δημόσιας πίστης, δηλ. των κρατικών χρεών, που τις αρχές του τις ανακαλύπτουμε κιόλας στο μεσαίωνα στη Γένουα και στη Βενετία, διαδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη στη διάρκεια της περιόδου της μανιφακτούρας. Το αποικιακό σύστημα με το θαλάσσιο εμπόριό του και με τους εμπορικούς του πολέμους τού χρησίμευσε σαν θερμοκήπιο. Έτσι στέριωσε πρώτα στην Ολλανδία. Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους –αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος– βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή. Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού, είναι το δημόσιο χρέος τους. Γι’ αυτό είναι πέρα για πέρα συνεπής η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται τόσο πιο πλούσιος, όσο πιο βαθιά βουτιέται στα χρέη. Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo [πιστεύω] του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.

ΤΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ

Των KARL MARX – FRIEDRICH ENGELS.
Από το ιστολόγιο ερέτης με ημερομηνία 23/02/2009

*Κολωνία, 15 Μαρτίου. Ήδη σε μικρό χρονικό διάστημα μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου [1848] προέκυψε στο Παρίσι έλλειψη χρήματος. Είχε διακηρυχτεί πανταχόθεν ο respect de la propriété [σεβασμός της ιδιοκτησίας], και οι φτωχοί μικροαστοί θεώρησαν ότι αυτό αναφερόταν σε αυτούς. Η προσωρινή κυβέρνηση ήταν τόσο πιο πρόθυμη με τον respect de la propriété της, καθώς η Τράπεζα τής προκατέβαλλε αμέσως άτοκα 50 εκατομμύρια. Η προσωρινή κυβέρνηση αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από μικροαστούς της εφημερίδας National και αφέθηκε να εξαπατηθεί από την μεγαλοθυμία της Τράπεζας. Τα 50 εκατομμύρια εξαντλήθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα. Στο διάστημα αυτό οι ιδιοκτήτες μετοχών και οι κάτοχοι τραπεζογραμματίων είχαν το χρόνο να χρησιμοποιήσουν τον respect de la propriété με τον καλύτερο τρόπο και να αποσύρουν τον χρυσό τους από την Τράπεζα. Οι μικροαστοί, οι οποίοι από την πλευρά τους ήθελαν και αυτοί να εκμεταλλευτούν τον respect de la propriété, πήγαν στον τραπεζίτη τους για να προεξοφλήσουν τις συναλλαγματικές τους, οι οποίες είχαν εκδοθεί με κάλυμμα την propriété τους, δηλαδή τη βιομηχανική επιχείρησή τους, το εμπορικό κατάστημα ή το εργοστάσιό τους: οι τραπεζίτες επικαλέστηκαν την έλλειψη χρήματος και αρνήθηκαν την προεξόφληση. Οι μικροαστοί πήγαν σε άλλους τραπεζίτες για να οπισθογράψουν τις συναλλαγματικές τους και να τις προεξοφλήσουν από την Τράπεζα: οι τραπεζίτες τούς αρνήθηκαν την οπισθογράφηση. Respect de la propriété! Ήταν λοιπόν ακριβώς οι τραπεζίτες εκείνοι που πρώτοι προσέβαλλαν τον respect de la propriété, ενώ αυτοί οι ίδιοι γνώριζαν πολύ καλά να εκμεταλλευτούν αυτό το σεβασμό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση «καταναλώνει» τους πολίτες της

Το άρθρο του Δημήτρη Καζάκη από το σημερινό Ποντίκι, από όπου και η γελοιογραφία. Το αφιερώνω στους αριστερούς ευρωπαϊστές του τόπου μας (όσοι έχουν απομείνει ακόμα).

Δεν υπάρχει αντεργατικό και αντικοινωνικό μέτρο, από την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση του οκταώρου μέχρι τους «απασχολήσιμους» και την επίθεση κατά της κοινωνικής ασφάλισης, από τη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών του κράτους μέχρι το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, από το χτύπημα της εργατικής νομοθεσίας μέχρι την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και των κατακτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, που πίσω του να μη βρίσκονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις και οδηγίες της Ε.Ε. Το πλαίσιο της Ε.Ε. είναι απαγορευτικό ακόμη και για μέτρα στοιχειώδους ανακούφισης υπέρ των εργαζομένων. Ιδίως σήμερα, μέσα σε συνθήκες έντασης των πολιτικών λιτότητας και δραστικών περικοπών των κοινωνικών δαπανών σε ολόκληρη την Ε.Ε., προκειμένου να στηριχθούν και να διασωθούν οι τράπεζες. Για παράδειγμα, η παραμικρή ουσιαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων είναι αδιανόητη στο πλαίσιο του «συμφώνου σταθερότητας» και του «ισχυρού νομίσματος», του ευρώ, το οποίο προϋποθέτει μια διαρκή συρρίκνωση του «εργατικού κόστους». Ακόμη και οι πιο στοιχειώδεις, περιθωριακές βελτιώσεις της ζωής των πιο καταπονημένων λαϊκών στρωμάτων, η ίδια η έννοια κάποιου είδους δικαιοσύνης στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της χώρας, είναι παντελώς ασυμβίβαστες με το καθεστώς της Ε.Ε. και του «ισχυρού» ευρώ.

Τελεί υπό παραίτηση ο Έλληνας αντιπρόσωπος στο ΔΝΤ, Π. Ρουμελιώτης;

Το θέμα το βρήκα στο σίβυλλα που αναδημοσιεύει την αποκάλυψη του press-gr. Το θέμα υπάρχει και στο σημερινό Ποντίκι. Ο Ρουμελιώτης, που τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση αντιπρόσωπος της Ελλάδας και ενός γκρουπ χωρών στο ΔΝΤ τον περασμένο Φλεβάρη, δήλωσε στο Reuters (ολόκληρο εδώ) πως θα φύγει από το Ταμείο περί τα τέλη Αυγούστου, μόλις βρεθεί ο αντικαταστάτης του. Ισχυρίζεται πως η τοποθέτησή του ήταν προσωρινή, έτσι για να βοηθήσει την κατάσταση, τρομάρα του κι αυτουνού. Το χρονικό σημείο αποχώρησής του πάντως συμπίπτει τρελά με το ορόσημο του Σεπτέμβρη και του φθινοπώρου-χειμώνα 2010 και τα καταστροφολογικά σενάρια που το συνοδεύουν. Μπας και ξέρει κάτι παραπάνω και την κάνει έγκαιρα; Περιέργως πως, το θέμα δεν ‘έπαιξε’ αυτές τις μέρες στα επίσημα, σοβαρά και έγκριτα μμε. Γιατί άραγε;

Σώζουν τράπεζες, τσακίζουν τους απόκληρους

Από την πρώτη στιγμή είχαμε θεωρήσει τον περίφημο μηχανισμό διάσωσης, μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού.

Συμπληρώνονται τώρα τρεις μήνες από την ενεργοποίηση του μηχανισμού της τρόικας και η κυβέρνηση διέλυσε τις μεταπολεμικές κατακτήσεις με δύο νόμους, παραβιάζοντας την ίδια τη συνταγματική νομιμότητα, επιτίθεται ολικά στο εισόδημα των μικροαστών και των εργαζομένων με αλλεπάλληλες αυξήσεις του ΦΠΑ, υλοποιεί μια πολιτική κοινωνικής αντεπανάστασης. Μια αναδιάρθρωση του χρέους που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα των πιστωτών και θα πραγματοποιηθεί με τους λιγότερους δυνατούς συστημικούς κραδασμούς είναι στρατηγική επιλογή για την κυβέρνηση και την τρόικα.

Τραπεζιτικός σοσιαλισμός

Τα 28 δις εγγυήσεων του πακέτου Καραμανλή, ο δανεισμός από την ΕΚΤ με 1% και ο επαναδανεισμός του δημοσίου από τις τράπεζες με 5% (τζάμπα κέρδη) όλο το 2009, η μετατόπιση του προβλήματος των χρεών από τις τράπεζες στα κράτη, εκτίναξε μεν τα κρατικά χρέη, αλλά δε βελτίωσε τη δυσχερή θέση των τραπεζών. Η εκμηδένιση της χρηματιστηριακής αξίας των τραπεζών, τα ομόλογα που στοιχειώνουν το ενεργητικό τους, τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, η φυγή των μεγαλοκατάθετων (20δις αναπαύονται σε Κύπρο-Ελβετία κι όπου γης) διαμορφώνουν την ελληνική εκδοχή της τοξικής βόμβας που απειλεί να τινάξει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στον αέρα

Ικανοποιημένη είναι λέει στην κυβέρνηση με το 4,05% για τα 3μηνα έντοκα που δημοπράτησαν χθες. Καλά, μας δουλεύουν;

Σα φοβερή επιτυχία προσπάθησαν πάλι να μας παρουσιάσουν τη διάθεση των τρίμηνων εντόκων γραμματίων στη χθεσινή δημοπρασία του ΟΔΔΗΧ. Ικανοποιημένος δήλωνε ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους Π. Χριστοδούλου, καθώς «το δεύτερο τεστ δανεισμού πήγε επίσης καλά, με υψηλό δείκτη υπερκάλυψης». Που την βρήκε την ικανοποίηση με 4,05% επιτόκιο, όταν στην προηγούμενη δημοπρασία 3μηνων του Απρίλη ήταν 3,65% και του Γενάρη 1,67%; Απ’ το κακό στο χειρότερο πάνε τα επιτόκια και στα τρίμηνα και στα εξάμηνα και στα ετήσια, τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι πίνακες προηγούμενων δημοπρασιών από την ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ. Κατά τα άλλα, ανακτάμε τη χαμένη μας αξιοπιστία, κατακαημένε GAP. 

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν

Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει, ο άνθρωπος της φωτογραφίας τα λέει όλα στο παρακάτω κείμενο. Η εντεταλμένη κυβέρνηση των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον εφαρμόζει άνωθεν εντολές κι εμείς πρέπει να υποταχθούμε και να υπακούσουμε.

Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, στην ολομέλεια της βουλής, Τρίτη 20 Ιουλίου 2010-07-21, από τα πρακτικά της βουλής :

Στα λίγα δευτερόλεπτα που μου απομένουν θέλω να κάνω μια ενημέρωση στο Σώμα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θυμάστε ότι συζητώντας για θέματα διαιτησίας πριν από λίγο καιρό, είχαμε πάρει μια πρωτοβουλία. Ορισμένα πράγματα να τα ψηφίσουμε εδώ στο νόμο για το ασφαλιστικό τον 3863/2010 και ορισμένα άλλα να τα αφήσουμε για το διάλογο των κοινωνικών εταιρών. Αυτό είναι κάτι που προχωρά και σε λίγο καιρό θα έχουμε συγκεκριμένο Προεδρικό Διάταγμα, σχετικά με τη διαιτησία, για έκδοση.

Που πήγε εκείνο το πάθος, σήμερα που το χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ;;;

Posters, stencils, stickers, και graffiti από τον Δεκέμβρη – Γενάρη του 2008-09. 

Μουσική υπόκρουση του ‘Which side are you on?’ της Florence Reece σε εκτέλεση της Natalie Merchant. 

Φταίμε και ‘μεις οι 30-40something, που ευνουχίσαμε εκείνο το ξέσπασμα; 

Σίγουρα πάντως το πληρώνουμε, σήμερα ΕΜΕΙΣ και φορτώνουμε τα ρέστα σε ΑΥΤΟΥΣ αύριο.

Έπονται οι στίχοι (για όποιον δεν κατάλαβε) και μια εκτέλεση του κομματιού από την Νατάσσα Μποφίλιου (πάρκο Αντώνης Τρίτσης, 22-9-2009) 

Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell
Which side are you on boys? Which side are you on?
My daddy was a miner He's now in the air and sun He'll be with you fellow workers Until the battle's won
Which side are you on boys? Which side are you on?
They say in Harlan County There are no neutrals there You'll either be a union man Or a thug for J. H. Claire
Which side are you on boys? Which side are you on?
Oh workers can you stand it? Oh tell me how you can Will you be a lousy scab Or will you be a man?
Which side are you on boys? Which side are you on?
Don't scab for the bosses Don't listen to their lies Poor folks ain't got a chance Unless they organize
Which side are you on boys? Which side are you on?

Ισπανοί δικαστές έκαναν την μπάλα... μπούμερανγκ

Του Δ. Ελευθεράτου. Αναδημοσίευση από Sportday.gr

Δέκα ημέρες μετά τον ισπανικό θρίαμβο στο Μουντιάλ η κυβέρνηση Θαπατέρο αντιμετωπίζει μία αρνητική πρωτοτυπία: για πρώτη, ίσως, φορά η πολιτική εξουσία μιας χώρας που κατακτά ποδοσφαιρικό Παγκόσμιο Κύπελλο παραλαμβάνει από τις ημέρες του θριάμβου μια «καυτή πατάτα», η οποία αδυνατεί να ισοσκελίσει τα όποια οφέλη απορρέουν από τη χαρά του κόσμου! Πραγματικά, απίθανο...

Θα πείτε: «Μα ήταν θέμα του Μουντιάλ αυτό;». Εν μέρει ναι. Διότι το ισπανικό Συνταγματικό Δικαστήριο θέλησε εμφανώς να «ποντάρει» στην πορεία της εθνικής προς το τρόπαιο. Τι κατάφερε; Να προκαλέσει σε απίστευτο βαθμό την οργή των Καταλανών, μετατρέποντας τη -δύστροπη, ούτως ή άλλως- μπάλα του Μουντιάλ, την Jabulani, σε μπούμερανγκ που χτύπησε κατακέφαλα την... κυβέρνηση Θαπατέρο.

7,7δις ευρώ το κέρδος του ΔΝΤ από την μπίζνα με την Ελλάδα

Δεν είναι και άσχημο σε καιρούς κρίσης, κάνοντας παράλληλα ‘ψυχικό’ στον ‘άρρωστο’. Δεν του κακοπέφτει του ΔΝΤ. Με 31,842δις € δανείζει την Ελλάδα μέχρι το 2013, 39,610δις € έχει να λαμβάνει από μας μέχρι το 2018. Σε 7,768δις € θα ανέλθει το κέρδος του λοιπόν ή 24,4% επιπλέον του αρχικού κεφαλαίου. Καθαρό ποσό στα ταμεία του, γιατί όλα τα λειτουργικά έξοδα του δανείου βαραίνουν τον δανειολήπτη, δηλαδή εμάς. Ευτυχώς να λέμε που είναι και αυτοί οι ‘καλοί άνθρωποι’ και μας βοηθάνε από του τοκογλύφους. Το ότι οι τόκοι αρχίζουν να αποδίδονται από τον πρώτο χρόνο της ‘βοήθειας’, προφανώς θα πρόκειται για ‘τεχνική λεπτομέρεια’.

Και η συνεισφορά του ΔΝΤ είναι χονδρικά το 1/3 του μηχανισμού στήριξης. Τα λοιπά 2/3 είναι με απευθείας δανεισμό από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αν είναι με παρόμοιους όρους (που μάλλον είναι) και οι δανειακές συμβάσεις με τις χώρες της ευρωζώνης, τότε χονδρικά θα πρέπει μέχρι το 2018 να καταβάλουμε τόκους σε αυτές, γύρω στα 16δις €. Δηλαδή συνολικά μιλάμε για πάνω από 24δις € σε τόκους (κέρδος δανειστών). Και που να μην ήταν ‘βοήθεια’ αυτό το μνημόνιο δηλαδή. Ενδεικτικά να αναφέρω εδώ, πως με βάση το μνημόνιο (Ν.3845 παράρτημα ΙΙΙ) η συνολική επίπτωση των μέτρων που θα πάρει η κυβέρνηση από τώρα μέχρι το 2014, υπολογίζεται σε 30δις €. Ουσιαστικά δηλαδή το ξεζούμισμα και όλα αυτά που θα χάσουμε στα επόμενα χρόνια, φτάνουν μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι τόκοι-κέρδος του ΔΝΤ και των χωρών που θα μας δανείσουν. Α ρε ματσούκι που χρειάζεται!!!

Ο πίνακας με τις εκταμιεύσεις και αποπληρωμές ανά έτος, από το ενδιάμεσο report του ΔΝΤ για το μηχανισμό στήριξης, table 10, σελίδα 27.

Το ερώτημα της χρονιάς

Ποιος έδωσε πιο σκληρή μάχη; Ο Λοβέρδος εναντίον της τρόικας ή ο Παναγόπουλος με τον ΣΕΒ;

Από τον Κώστα Καίσαρη, αθλητικό δημοσιογράφο στο sentragoal.gr

Βλέπεις, δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμονας δημοσιογράφος σαν τον Πρετεντέρη ή περισπούδαστος οικονομικός αναλυτής σαν τον Κώνστα ή Αιμίλιος Βεάκης και Λόρενς Ολιβιέ στη συσκευασία του ενός σαν τον Λοβέρδο ή εγγόνι δικτάτορα σαν τον Πάγκαλο για να δεις και να πεις μιαν αλήθεια με χιούμορ. Κοινός νους και αντίληψη του κόσμου γύρω σου χρειάζεται.

Και συνεχίζει ο Καίσαρης από το ίδιο άρθρο (βασικά αναφορά στον Ολυμπιακό κάνει):

Ευρωπαϊκή Ένωση, ένας μηχανισμός ελέγχου των ευρωπαϊκών λαών.

Ποια προοπτική υπάρχει για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες της χώρας μας όταν το πλαίσιο της Ε.Ε. είναι απαγορευτικό ακόμη και για στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων;

Η Ε.Ε. δεν οικοδομήθηκε, όπως συχνά λέγεται, ως έκφραση της διεθνοποίησης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Αυτό είναι ένα προκλητικό ψέμα. Η Ε.Ε. δεν έπαιξε ποτέ έναν «αντικειμενικά προοδευτικό» ρόλο, αλλά ευθύς εξαρχής έπαιξε έναν αντικειμενικά αντιδραστικό ρόλο.Πρόκειται για τη μετεξέλιξη της αποικιοκρατίας στο ευρωπαϊκό έδαφος. Αποτέλεσε έκφραση οπισθοδρόμησης σε σχέση με το δικαίωμα του λαού κάθε χώρας να αποφασίζει ελεύθερα για την τύχη του και να απολαμβάνει τα αγαθά της διεθνούς ζωής δίχως άνωθεν και έξωθεν περιορισμούς, δίχως να πληρώνει λύτρα στα μονοπώλια και τους ισχυρούς.

Η Ε.Ε. συγκροτήθηκε ως μηχανισμός ελέγχου και ποδηγέτησης της διεθνοποίησης, ως μέσο πολιτικής επιβολής των συμφερόντων των πολυεθνικών, των τραπεζών και των κερδοσκόπων, ως αναγκαίος πυλώνας της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» την οποία ονειρεύονται να επιβάλλουν οι ισχυροί σε όλες τις χώρες και τους λαούς του πλανήτη.

P i n k F l o y d T h e W a l l

Η ταινία του Alan Parker βασισμένη στο ομώνυμο διπλό άλμπουμ των Pink Floyd με τον Bob Geldof στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παραγωγή του 1982. Περισσότερα εδώ.

Η κρατική σελίδα apografi.gov.gr χρησιμοποιεί το Google Analytics

Ή αλλιώς η φτήνια τρώει τον παρά και τα δεδομένα στο σφυρί. Αναδημοσίευση από athens.indymedia.

Αλήθεια, τι έχει να πει η Προστασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για τη μεταφορά προσωπικών δεδομένων από κρατική σελίδα προς αμερικάνικη ιδιωτική εταιρεία;

Αναρωτιέται κανείς εύλογα, γιατί αυτοί οι ανεκδιήγητοι κομπιναδόροι εγκατέστησαν το Google Analytics σε μια κρατική σελίδα που σκοπό έχει την απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων. Μιλάμε για μια υλοποίηση ιδιωτικής, πολυεθνικής εταιρείας, που έχει την έδρα της στις Η.Π.Α., επομένως υπόκειται στο αμερικάνικο δίκαιο και μεταφέρει αυτόματα τα προσωπικά δεδομένα που καταγράφονται μέσα από το Google Analytics σε βάσεις δεδομένων που είναι εγκατεστημένες σε αμερικάνικο έδαφος, ανεξάρτητα από τον τόπο στον οποίο έγινε η αρχική συλλογή.

Απογραφή μισθοδοτούμενων από το ελληνικό δημόσιο

Απογραφή, απογραφή
Καλά μου λέγαν’ μερικοί,
Πως είσαι μι’ απάτη και μισή.

Κοντεύει πλέον μεσημέρι και είναι πασιφανές πλέον σε όλους πως η περίφημη απογραφή του ΓΑΠ καπούτ. Κοινώς τα έπαιξε το σύστημα. Χωρίς πολλά πολλά, η ανακοίνωση στο site της απογραφής και σχόλια όσων προσπάθησαν μάταια από το πρωί να απογραφούν (από τα Νέα).

Σήμερα εμφανίστηκε πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη προσέλευση στην εφαρμογή της απογραφής (200.000 ταυτόχρονοι χρήστες) και έχουν παρουσιαστεί προβλήματα απόκρισης και καθυστερήσεις. Καταρχήν θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για τη μεγάλη ανταπόκριση στο κάλεσμά μας. Για την αντιμετώπιση των προβλήματων η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων παρακαλεί σήμερα να απογράφονται μόνο οι απογραφόμενοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 1. Σας καλούμε να μην ανησυχείτε για την απογραφή σας. Θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων όσων έχουν υποχρέωση να απογραφούν. Ζητούμε συγνώμη για την ταλαιπωρία όσων αντιμετώπισαν πρόβλημα.

Black Sabbath

Περί βίας

Όταν ταξίδεψα στην Ευρώπη, είδα παντού πράγματα που δε μου άρεσαν ιδιαίτερα. Λοιπόν, δεν είπα: «Αυτό δεν είναι καλό». Ήθελα να μάθω γιατί τα πράγματα ήταν έτσι.

Οθωμανός αξιωματούχος σε συνομιλία με Γάλλο ιερέα, 1848

Στη δεκαετία του 1990 οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία ξανάβαλαν τα Βαλκάνια στο χάρτη της Ευρώπης και ξύπνησαν τις αγωνιώδεις μνήμες του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Την ώρα που η υπόλοιπη ήπειρος πάλευε με τη μαζική μετανάστευση, με τις νέες περιφερειακές ανισότητες και με ό,τι αποκαλείται συχνά κατ’ ευφημισμόν «πολυπολιτισμικές κοινωνίες», η νοτιοανατολική Ευρώπη έμοιαζε να παλινδρομεί προς μια παλαιότερη ιστορική λογική πολέμων με εδαφικούς στόχους και εθνικής ομοιογενοποίησης. Τι ήταν αυτό; Το παρελθόν της Ευρώπης ή το μέλλον της;

Όσοι εναντιώνονταν στην επέμβαση της Δύσης στα Βαλκάνια είχαν την τάση να ρίχνουν το φταίξιμο λιγότερο στο Μιλόσεβιτς και περισσότερο στις μακροπρόθεσμες πολιτιστικές ορίζουσες της συμπεριφοράς στην περιοχή. Την ίδια την εθνολογική ποικιλία την έβλεπαν σαν μια χρόνια πηγή εντάσεων σ’ ένα μέρος του κόσμου που βρισκόταν στο σημείο συνάντησης διαφόρων μεγάλων θρησκειών, ενώ την εθνοκάθαρση την ερμήνευαν λιγότερο ως συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής λογικής της συγκρότησης έθνους-κράτους και περισσότερο ως τελευταία εκδοχή διαδοχικών σφαγών και αντισφαγών, οι οποίες αποτελούσαν, κατ’ αυτούς, την ίδια την ουσία της βαλκανικής ιστορίας. «Η σύγκρουση στη Βοσνία» δήλωνε το 1993 ο Βρετανός πρωθυπουργός Τζον Μέιτζορ «ήταν προϊόν απρόσωπων και αναπόδραστων δυνάμεων, που ξεπερνούσαν τη δυνατότητα οποιουδήποτε να τις ελέγξει». Η γλώσσα αυτή δεν ήταν καινούρια. Έναν αιώνα νωρίτερα ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ανοτό είχε παρόμοια χαρακτηρίσει τις σφαγές των Αρμενίων στη Μικρά Ασία ως «ένα από τα χιλιάδες περιστατικά της πάλης ανάμεσα στους χρι¬στιανούς και στους μουσουλμάνους».

Σύνταξη τόσω χρονώ!

ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΑΝΗ

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Kούτσα μια και κούτσα δυο,

της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!

Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι

ούλοι: δούλοι, αφεντικό

και μ' αφήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,

παραβγαίνανε στην παίδεια,

με κοτρώνια στα ψαχνά,

φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Και μία καλή είδηση!!!

Φεύγει η FNAC από την Ελλάδα διαβάζουμε από την Ελευθεροτυπία σήμερα και ειλικρινά χαιρόμαστε αφάνταστα. Πιο αναλυτικά:

Την απόφασή της να εγκαταλείψει την ελληνική αγορά υλοποιεί η γαλλική πολυεθνική FNAC. Μεταβιβάζει τα δύο από τα τρία καταστήματα που είχε ανοίξει στην Αθήνα, στην εταιρεία Public συμφερόντων του επιχειρηματία Πάνου Γερμανού.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η αποχώρηση της εταιρείας οφείλεται στο ότι η δραστηριότητα στην Ελλάδα ήταν ζημιογόνος αλλά και στο γεγονός ότι η κατανάλωση στα προϊόντα που διαθέτει η FNAC (βιβλία, CD, ηλεκτρονικά κλπ) κινήθηκε πτωτικά.

Η FNAC είχε έρθει στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2005 ανοίγοντας κατάστημα στο εμπορικό κέντρο Mall στο Μαρούσι ενώ στη συνέχεια επεκτάθηκε σε Μοναστηράκι και Γλυφάδα. Τα καταστήματα σε Γλυφάδα και Mall θα γίνουν Public ενώ είναι άγνωστη η τύχη του τρίτου καταστήματος στο Μοναστηράκι.

Πειραιάς, Αύγουστος 1923. Όταν κινδύνευε πάλι η πατρίδα

Αναδημοσίευση από το πολύ καλό ιστορικό blog Μέτωπο Ιστορίας, με φωτογραφίες εφημερίδων της εποχής. Αρκετά επίκαιρο σήμερα.

Εισαγωγικά.

Ιούνιος του 1923. Στην εξουσία βρίσκεται η λεγόμενη «Επαναστατική Κυβέρνησις», των Πλαστήρα, Γονατά. Με πρωθυπουργό τον Στυλιανό Γονατά. Στην πράξη πρόκειται για μια στρατιωτική κυβέρνηση, η οποία παρά τις όποιες διακηρύξεις της περί προοδευτισμού, αστικού εκσυγχρονισμού του τόπου και αριστεροσύνης, δεν έπαυε να ήταν μια κοινή στρατιωτική χούντα, με όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός καπιταλιστικού κράτους «έκτακτης ανάγκης».

Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα του συγκεκριμένου κυβερνητικού σώματος, είναι ότι για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία απουσιάζουν παντελώς τα προσχήματα περί ταξικής ουδετερότητας του κράτους. Ταυτίζονται ανοικτά και απροκάλυπτα το αστικό κράτος με τα εργοδοτικά συμφέροντα, το αστικό κράτος με την αστική τάξη. Υπουργός Οικονομικών της «Επανάστασης», καθώς και υπεύθυνος για ζητήματα εργατικής πολιτικής, ήταν ο συνειδητοποιημένος για τα συμφέροντα της τάξης του, ο μεγαλοβιομήχανος Ανδρέας Χατζηκυριάκος. Ένας άνθρωπος, που ήταν φανατικά εχθρός κάθε συνδικαλιστικής και πολιτικής δραστηριότητας των εργαζομένων.

Δεν αποτελεί πια μυστικό. Η Ελλάδα αναδιαρθρώνει το χρέος της.

Κι όμως, η αναδιάρθρωση χρέους άρχισε! Ο τίτλος της αναδημοσίευσης από το Σοφοκλέους10

Όσο οι ακαδημαϊκοί και οι παράγοντες των αγορών συζητούν τα υπέρ και τα κατά μιας αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας, οι πιο πρακτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν, ότι ήδη η κυβέρνηση έχει αρχίσει μια μορφή αναδιάρθρωσης των χρεών της, «κουρεύοντας» πρώτα τους προμηθευτές του Δημοσίου, επισημαίνοντας μάλιστα, ότι η ίδια η κυβέρνηση δέχεται, ότι τα ομόλογα που εκδίδει αξίζουν σχεδόν 20% χαμηλότερα από την ονομαστική τους αξία!

Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύθηκε χθες στους Financial Times, προκαλώντας αίσθηση στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους, ο Τζον Ντίζαρντ έκανε την πρώτη ανάλυση στο διεθνή οικονομικό Τύπο της πρόσφατης ρύθμισης των χρεών του Δημοσίου στις φαρμακευτικές εταιρείες, ζητώντας μάλιστα την άποψη τραπεζιτών του Σίτι του Λονδίνου:

Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό…

Απλά γ@@@ο κείμενο για όσους από μας ζούμε εκτός τόπου και χρόνου της σημερινής, παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας. Ειδικά το πρώτο και δεύτερο μέρος: “που χρωστάμε”, πως “τυπώνεται το χρήμα” και πως λειτουργεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα, αναλύονται απλά, απλούστατα, ακόμα και για παιδιά του δημοτικού. Στο θέμα της αντιμετώπισης της κατάστασης και τους τρόπους επανελέγχου της κατάστασης από τους λαούς, εκεί σηκώνει μεγάλη συζήτηση… Στο ζήτημα του ποιοι αποτελούν τις “αγορές” και άλλα τέτοια “συνωμοσιολογικά”: βασικά δεν μας αφορά. Όποιοι και να είναι, να πάνε στον αγύριστο.

Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζίτες, αναδημοσίευση από το No Money No Debt , του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου.

Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ’ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

φυλή, κοινότητα χωρικών, ελεύθερη πόλη, παντοδύναμο κράτος

Η Ιστορία δεν εξελίσσεται φυσικά και αδιατάρακτα. Ξανά και ξανά η εξέλιξη διακόπτεται σε μια περιοχή κι εμφανίζεται σε άλλη. Η Αίγυπτος, η Εγγύς Ανατολή, οι ακτές της Μεσογείου, η Kεντρική Ευρώπη υπήρξαν, κάθε μια με τη σειρά της, κέντρα ιστορικών εξελίξεων. Κάθε φορά όμως το μοντέλο ήταν το ίδιο: ξεκινούσε από τη φάση της πρωτόγονης φυλής, ακολουθούσαν οι κοινότητες των χωρικών κι ύστερα εμφανιζόταν η ελεύθερη πόλη για να πεθάνει με τον ερχομό του κράτους.

Στην Αίγυπτο ο πολιτισμός ξεκινά με μια πρωτόγονη φυλή, προχωρά στην κοινότητα του χωριού, αργότερα στις ελεύθερες πόλεις κι ακόμα αργότερα στο κράτος, το οποίο έπειτα από μια περίοδο άνθισης, τον οδηγεί στον θάνατο.

Η ανάπτυξη ξαναρχίζει στη Συρία, την Περσία, την Παλαιστίνη. Ακολουθεί το ίδιο μοντέλο: φυλή, κοινότητα χωρικών, ελεύθερη πόλη, παντοδύναμο κράτος και... θάνατος.

Ένας νέος πολιτισμός γεννιέται τότε στην Ελλάδα, με αφετηρία πάλι την φυλή. Φτάνει σιγά σιγά στην κοινότητα του χωριού και μετά στις δημοκρατικές πόλεις. Σ’ αυτές τις πόλεις ο πολιτισμός φθάνει στο απόγειό του. Η Ανατολή όμως του μεταδίδει το μικρόβιό της, τις δεσποτικές παραδόσεις. Πόλεμοι και κατακτήσεις δημιουργούν το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου της Μακεδονίας. Το κράτος στηρίζεται γερά, μεγαλώνει, καταστρέφει όλο τον πολιτισμό και τότε... θάνατος!

Άρχισαν τα όργανα… και δεν ήρθε ακόμα ο Σεπτέμβρης

Επίσχεση εργασίας για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους πραγματοποιούν σήμερα οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορούν τα λεωφορεία στους δρόμους της Αθήνας. Διαβεβαιώνει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ότι οι μισθοί των εργαζομένων θα καταβληθούν κανονικά.

Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται διότι η μισθοδοσία δεν καταβλήθηκε την περασμένη Τρίτη και σύμφωνα με πληροφορίες αυτό ενδεχομένως να γίνει σήμερα. Ωστόσο τα σωματεία αποφάσισαν να προχωρήσουν στην επίσχεση εργασίας δηλώνοντας πως δεν θα ξανανεβούν στα λεωφορεία εάν πρώτα δεν τους καταβληθούν οι αποδοχές τους. Σύμφωνα με δηλώσεις σήμερα το πρωί στην τηλεόραση του Σκάι, του πρόεδρου των εργαζομένων κ. Κομίνη τα λεωφορεία της ΕΘΕΛ θα λειτουργήσουν κανονικά αμέσως μόλις καταβληθούν οι μισθοί τους.