Αυτή είναι η γραφική παράσταση της νέας οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ που θα μπει σε εφαρμογή από το Γενάρη του 2011:
Κάθε Απρίλη οι κυβερνήσεις θα καταθέτουν τους προϋπολογισμούς τους (μαζί με τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας) στην Κομισιόν. Η Κομισιόν θα προτείνει διορθώσεις και στη συνέχεια τα τελικά θα εγκρίνονται από το Συμβούλιο γύρω στα μέσα Ιούλη (με ενισχυμένη πλειοψηφία των ψήφων που καθορίζονται με βάση τον πληθυσμό κάθε χώρας).
Η ‘συζήτηση’ στα εθνικά κοινοβούλια θα αρχίζει το Φθινόπωρο. Το μόνο όμως που θα έχουν να συζητήσουν είναι αν δέχονται τα προγράμματα που εγκρίθηκαν από την Κομισιόν και το Συμβούλιο.
Τα δύο υπόλοιπα σκέλη της νέας οικονομικής διακυβέρνησης που αναμένεται να εγκριθούν στα μέσα του 2011 αναμένεται να κάνουν λίγο… περιπετειώδη τη μη έγκριση των προγραμμάτων που θα έχουν διαμορφωθεί στις Βρυξέλλες.
Το ένα σκέλος αφορά την αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας με την αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας (που αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο μας για την ΕΕ) που θα επιτρέπει το να μπει μια χώρα σε… επιτήρηση όχι όταν παραβιάζει το ΣΣ αλλά όταν δεν ακούει τις συστάσεις της Κομισιόν για να μη το παραβιάσει στο μέλλον. Από ότι βλέπετε όμως στα παραπάνω όλες οι χώρες θα είναι από δω και πέρα σε μόνιμη επιτήρηση είτε έχουν δημοσιονομικά προβλήματα είτε όχι, άρα όταν μιλάμε για επιτήρηση με βάση το ΣΣ μιλάμε για κυριολεκτικό κάθισμα στο εδώλιο και διαπόμπευση.
Το δεύτερο σκέλος που αναμένεται να εγκριθεί στα μέσα του 2011 (Excessive Imbalance Procedure) έρχεται να επιβάλει και ποινές σε όσους δε θα εφαρμόζουν τις συστάσεις: θα τρώνε πρόστιμα σε περίπτωση που είναι στην Ευρωζώνη (0,1 του ΑΕΠ) ή θα τους αφαιρούνται γεωργικά και περιφερειακά κονδύλια σε περίπτωση που δεν είναι. [Τα μέτρα για τα μη μέλη της Ευρωζώνης δε περιέχονται σε κάποιο επίσημο έγγραφο, ούτε προβλέπονται από τη Συνθήκη. Έχει ωστόσο επιβεβαιωθεί από το δανέζικο υπουργείο οικονομικών σε δημοσιογράφο ότι η Κομισιόν και το Συμβούλιο εργάζονται για την προετοιμασία τους]
Οι συστάσεις που θα γίνονται με βάση τις τρεις αυτές διαδικασίες θα αφορούν στη φορολογική πολιτική, στην αγορά εργασίας αλλά και προϊόντων και υπηρεσιών και στην αναδιαμόρφωση των κονδυλίων στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Με λίγα λόγια η πλήρης οικονομική πολιτική ΟΛΩΝ των κρατών της ΕΕ και όχι μόνο αυτών που έχουν ‘πρόβλημα’ θα καθορίζεται στις Βρυξέλλες από τους μη εκλεγμένους γραφειοκράτες της Κομισιόν και τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων (Συμβούλιο σε όλες του τις συνθέσει) κάτω από τον όρο της ενισχυμένης πλειοψηφίας και ενός ασφυκτικού πολιτικού συσχετισμού. Πλεονέκτημα φυσικά έχουν τα κράτη με περισσότερες ψήφους στο Συμβούλιο, περισσότερο κεφάλαιο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και λιγότερα δημοσιονομικά προβλήματα (λέγε με Γερμανία).
Προσέχτε, ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα έχουν στην ουσία να αποφασίσουν δημοκρατικότατα ανάμεσα στα φιρμάνια των Βρυξελλών και τα πρόστιμα κι ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα κάνει απλά μια φιλολογική συζήτηση για όλα αυτά κάθε Φλεβάρη.
Εδώ μπορείτε να βρείτε επίσημα έγγραφα από τα οποία προκύπτουν οι παραπάνω πληροφορίες:
Τα δύο αυτά κείμενα στο σύνολό τους σχεδόν εξειδικεύουν απλά σε πρακτικό επίπεδο κατευθύνσεις που διατυπώθηκαν από τη Συνομοσπονδία Ευρωπαίων Εργοδοτών (BusinessEurope) τον Ιούνη του 2010.
Τα μέτρα αυτά συνιστούν τα πρώτα βήματα προς μια αυταρχική ευρωπαϊκή ομοσπονδία όπου βασικά στοιχεία του αστικού κοινοβουλευτισμού θα καταργηθούν με κύριο την έννοια της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Οι οργανώσεις εκπροσώπησης των πολυεθνικών εταιρειών είναι οι κύριες κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις εξελίξεις αυτές.
Σχετικά με τις αναζητήσεις που είχαμε το τελευταίο διάστημα, φαίνεται ότι οι αστικές τάξεις υπό την ηγεσία της γερμανικής θα προσπαθήσουν να πάνε προς μια πλήρη ένωση με όλο και πιο ενιαίο προϋπολογισμό και φορολογία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου