Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η Κυβέρνηση, με την ευγενική χορηγία του ΣΕΒ, σας υπόσχονται: Τα καλύτερα έρχονται

Το ‘χω ξαναγράψει και παλιότερα: ευτυχώς που υπάρχει το ΔΝΤ και τα άλλα ‘ευαγή’ ιδρύματα και οργανισμοί του παγκόσμιου καπιταλισμού να ξεσκεπάζουν τα ντόπια αφεντικά και τα όργανά τους (κυβερνητικοί, κόμματα, ΣΕΒ, συνδικάτα κλπ), δημοσιοποιώντας αυτά που συζητάνε στις εδώ επισκέψεις τους. Αυτό έγινε και με το κείμενο Second Review Under the Stand-By Arrangement - Staff Report που δημοσιοποίησε το Ταμείο την περασμένη Παρασκευή, 17 Δεκεμβρίου και βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα του. Στο εν λόγω κείμενο, εκτός του αναθεωρημένου μνημονίου-3 και τα γνωστά γλοιώδη Letters of Intent των Παπακωνσταντίνου - Προβόπουλου προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, περιέχεται και η έκθεση των υπαλλήλων του ΔΝΤ (Τόμσεν κλπ) προς το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ, μετά τις συζητήσεις τους με τις ελληνικές αρχές (15 με 22 Νοέμβρη).

Από μία γρήγορη ανάγνωση αυτής της έκθεσης του Τόμσεν, δύο πραγματάκια ακολουθούν, ενδεικτικά του πνεύματος και της ταξικής φύσης των ελληνικών κυβερνήσεων και της ευρωπαϊκής ένωσης, που εξηγούν με τη σειρά τους το μένος και τη λυσσαλέα επίθεσή τους ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Ενσωματωμένο και μη, εργατική αριστοκρατία, εφεδρικό βιομηχανικό στρατό, white and blue collars και ότι άλλο διαχωρισμό της εργατικής τάξης θες.

Στη σελίδα 14, παράγραφος 27 και κάτω από τον γενικό τίτλο Structural Reforms αναφέρεται πως συμφωνήθηκαν (με την κυβέρνηση προφανώς) πολιτικές μεταρρυθμίσεων για την αντιμετώπιση χρόνιων θεμάτων στην αγορά εργασίας. Ζητήματα δηλαδή που αφορούν στους μηχανισμούς της διαιτησίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Γι’ αυτό και πέρασε με έκτακτες διαδικασίες το νομοσχέδιο-πολυσουγιάς την περασμένη βδομάδα.

Ποιο ήταν όμως το πρόβλημα με τις ισχύουσες διατάξεις και διαδικασίες που έπρεπε να αντικατασταθούν άμεσα;

Απλώς αυτές συνέβαλαν σε άνοδο των μισθών και πτώση ανταγωνιστικότητας (πτώση ποσοστού κέρδους δηλαδή), ενώ παράλληλα ενθάρρυναν τον άτυπο τομέα της οικονομίας (αδήλωτη εργασία – πτώση κρατικών εσόδων από τους φτωχοδιάβολους μικρομεσαίους που καταφεύγαν εκεί για να επιβιώσουν). Πιο συγκεκριμένα (και εδώ εξηγείται η δαιμονοποίηση των ΔΕΚΟ και του δημόσιου τομέα), οι δημόσιοι οργανισμοί κλπ, ήταν μπροστάρηδες στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και πετύχαιναν μισθολογικές αυξήσεις που δεν συνδέονταν με την παραγωγικότητα (και λοιπές καπιταλιστικές φιλοσοφίες). Αυτές οι κλαδικές συμφωνίες στη συνέχεια λειτουργούσαν ως κατώφλι και για τα άλλα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα, που με το μονομερές δικαίωμα στη διαιτησία, αξίωναν να λάβουν παραπάνω από αυτά που δίναν τα αφεντικά τους (οι αχάριστοι…). Αυτό με τη σειρά του είχε σαν αποτέλεσμα πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις να περνάνε στον άτυπο τομέας της οικονομίας (οι φτωχοδιάβολοι που είπαμε, προκειμένου να ανταγωνιστούν τους μεγαλοκαρχαρίες), με συνέπεια να επιβαρύνονται περισσότερο φορολογικά αυτοί που δεν είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν (οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μέλη του ΣΕΒ δηλαδή... σχετικά όλα αυτά, αλλά αποτελούν καλή δικαιολογία). Γι’ αυτό και οι αρχές (η κυβέρνηση και τα τσιράκια τους στη ΓΣΕΕ δηλαδή) επανέλαβαν τη δέσμευσή τους (στον ΣΕΒ δηλαδή) να σπάσουν αυτή τη δυναμική. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, ιστορία που συνεχίζει να γράφεται…

Εδώ, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως οι νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης, καθ’ υπόδειξη του ΣΕΒ και με την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, μας ευθυγραμμίζουν με τα best practices στις συλλογικές διαπραγματεύσεις της ΕΕ. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε ευρωπαίοι και όχι ψωροκώσταινα.

Το δεύτερο κομμάτι αφορά στο δημόσιο τομέα και τους ‘ωραίους κοιμωμένους’ της ΑΔΕΔΥ, που νομίζουν πως ξεμπέρδεψαν με τις περικοπές του 2010. Στη σελίδα 10, παράγραφο 16 του Staff Report, συζητήθηκαν και τα μέτρα για την περίοδο 2012-14 που πρέπει να εξειδικευτούν τον Μάρτιο του 2011, στα πλαίσια της προετοιμασίας του προϋπολογισμού του 2012 και της εκταμίευσης της επόμενης δόσης βεβαίως, βεβαίως. Τα θέματα που είναι ανοιχτά και οι πιθανές επιλογές – μέτρα, βρίσκονται στη σελίδα 46, πίνακας 12.

Ενδεικτικά για τους δημοσίους υπαλλήλους, στον τομέα των μεταρρυθμίσεων που αφορά τον περιορισμό της μισθολογικής δαπάνης, τα ζητήματα είναι:

• Το κόστος μισθοδοσίας της κυβέρνησης είναι περίπου μία μονάδα του ΑΕΠ πιο πάνω από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο (ακόμα και μετά τις περικοπές του Μάρτη αδέλφια τροϊκάνοι;).

• Ο μέσος μισθός του δημοσίου τομέα, υπερβαίνει αυτόν του ιδιωτικού κατά 25%, ενώ ο μέσος χρόνος εργασίας είναι μικρότερος κατά 10% (και που να δεις τώρα που θα μειωθεί κι άλλο ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα και θα πάει η απλήρωτη υπερωρία σύννεφο).

Και τι θα μπορούσε να γίνει για τις παραπάνω στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με τα στοιχεία και τα πιστεύω της κυβερνησάρας μας και των φίλων της;

• Ακόμα σφιχτότερη πολιτική προσλήψεων (πέθανε το όνειρο του έλληνα για μια θεσούλα στο δημόσιο) και περεταίρω συρρίκνωση του δημοσίου τομέα (εγώ προσωπικά βλέπω και απολύσεις, αλλά το 2011 θα δείξει).

• Αύξηση του ωραρίου εργασίας από τις 7 στις 8 ώρες, όπως στον ιδιωτικό τομέα (εδώ πιάστηκαν ψευδόμενοι, το ωράριο στο δημόσιο είναι 7,5 και όχι 7 ώρες, αλλά τι ψέμα να πρωτοβρείς σε όλα αυτά που έχουν πει κατά καιρούς).

• Απλοποίηση του συστήματος αποδοχών με περιορισμό για παράδειγμα των επιδομάτων και σύνδεσή τους με την απόδοση (εκεί θα πάει το διευθυντικό δικαίωμα και το γλείψιμο σύννεφο).

• Αλλαγή και στη μισθολογική ωρίμανση, πέρα από τα 2 έτη που είναι τώρα, μείωση δηλαδή των μισθολογικών κλιμακίων (προφανώς όχι προς το καλύτερο, έτσι;).

Είδατε που ακόμα δεν ξεμπερδέψατε χαζούλικα πασοκάκια; 

Το θέμα είναι πότε θα ξεμπερδέψουμε εμείς από εσάς τους πουλημένους πασοκονεοδημοκράτες συνδικαλιστές.

Τα παραπάνω δεν βγήκαν από το μυαλό του Τόμσεν αλλά έπειτα από Discussions with (2η σελίδα του Staff Report): Παπακωνσταντίνου, Προβόπουλο, άλλους υπουργούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, ιδιωτικές τράπεζες, think tanks (!!!), εργοδοτικές ενώσεις (ΣΕΒ), συνδικάτα (ΓΣΕΕ) και κόμματα της αντιπολίτευσης (Σαμαράς, Καρατζαφέρης τουλάχιστον). Για να ξέρουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας…

Η φωτογραφία από:

O Antista/Chef προτείνει… 
μάχιμα γραφικά για το διαδίκτυο και τους δρόμους