Κατηγορεί τον Γ. Παπακωνσταντίνου η αριστερά (για ΝΔ και ΛΑΟΣ χεστήκαμε τι λένε) για γελιοποίηση των θεσμών, εξευτελισμό, κοινοβουλευτικό πραξικόπημα κλπ κλπ, επειδή στο νομοσχέδιο της ολοκληρωτικής και τυπικής παράδοσης της χώρας στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που ενέκριναν και τα 3 αστικά κόμματα της χώρας χθες, πήγε και έκανε μια αλλαγή φράσης εκ των υστέρων. Έδωσε τη δυνατότητα στο εαυτό του, παρακάμπτοντας τη βουλή να υπογράφει ότι του πασάρουν τα αφεντικά. Ε, και λέω εγώ. Τι έγινε; Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι. Σε μία κανονική αστική δημοκρατία πριν 30-40 χρόνια, αυτό θα σήκωνε παραίτηση του υπουργού, μην πω και της κυβέρνησης. Σε μία μπανανία-δημοκρατία σα τη δική μας, είναι η φυσιολογική συμπεριφορά των διορισμένων λακέδων. Λακέδων που εμείς έχουμε την ψευδαίσθηση ότι εκλέγουμε, τρομάρα μας.
Κάποιοι, καλόπιστοι ακόμα, πιστεύουν πως έχουμε μια αστική δημοκρατία, δυτικού τύπου, με τα τρωτά της σημεία και τις αδυναμίες της, η οποία περνάει μία κρίση και πρέπει να τη σώσουμε και να τη διορθώσουμε. Κάποιοι άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο βολεμένοι του συστήματος, υποστηρίζουν και προπαγανδίζουν τα παραπάνω για να μην χάσουν τη βολή τους. Το θέμα όμως είναι, όπως αποδείχτηκε περίτρανα το τελευταίο δραματικό διάστημα, πως έχουμε μια δικομματική κοινοβουλευτική ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, με μία τρίτη ακροδεξιά τσόντα, ΟΚ.
Για ποια δημοκρατία και καταστατικό της χάρτη – σύνταγμα μιλάτε όλοι εσείς λαμόγια του κερατά; Τι λέει αυτό το σύνταγμα, που με τόση θέρμη υπερασπίζεστε (ή μήπως αυτό σας υπερασπίζει); Έχει γνώση ο κόσμος πως αυτό που αποκαλείτε σύνταγμα είναι απλώς ένα κουρελόχαρτο; Ένα κείμενο αποτελούμενο από 119, όμορφα διατυπωμένα άρθρα που μιλάνε για δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα ισότητα, μπλα μπλα μπλα δικαιοσύνη, μπλα μπλα μπλα ελευθερίες… Και ένα επιπλέον άρθρο, το 28, το οποίο καταργεί ουσιαστικά όλα τα υπόλοιπα, όπως έγινε ουσιαστικά προχθές;
Το παραθέτω αυτούσιο μαζί με την ερμηνευτική δήλωση, από το site της βουλής, για όποιον έχει στοιχειώδη λογική. Οι λοιποί συνεχίστε να κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου.
Άρθρο 28 - (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το σύνταγμα αυτό ψηφίστηκε το 2001 από τα 5/6 της τότε βουλής. Δε χρειάζεται να αναφέρω από ποιους και ποιοι είναι αυτοί που κρίνουν το εθνικό συμφέρον και εκχωρούν την εθνική κυριαρχία κατά το δοκούν.
Η τρισχαριτωμένη photo από το site του ελληνικού κοινοβουλίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου