Κουροσάβα – Όνειρα (Το βουνό Φούτζι στα κόκκινα), Πανούσης – Ναγκασάκι

Φουκουσίμα, Φουκουσίμα…

Το 1990 ο υπέργηρος Ακίρα Κουροσάβα γύρισε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες: ¨Όνειρα" (Yume / Dreams), σπονδυλωτή, κατέγραψε σ' αυτήν οκτώ όνειρα κι εφιάλτες του. Οι κριτικοί της εποχής δεν ενθουσιάστηκαν, οι συμπατριώτες του δεν κατάλαβαν (ή δεν θέλησαν να καταλάβουν...) τι τους έλεγε στην προτελευταία του δημιουργία: υμνούσε την ανθρώπινη απλότητα, την ομορφιά και δύναμη της φύσης, τον πολιτισμό της παράδοσης, την τέχνη, την αθωότητα της παιδικής ματιάς του χθες, αλλά έστελνε και σήματα κινδύνου για την αγριότητα του αύριο. Στη δεύτερη κατηγορία, το όνειρο-εφιάλτης "το βουνό Φούτζι στα κόκκινα". Ξανακοιτώντας το μετά από τόσα χρόνια και με την απειλή ο εφιάλτης του Κουροσάβα να γίνει πραγματικότητα, αναρωτήθηκα για το αν είναι μια μυθοπλασία του μεγάλου δημιουργού ή ενόραση. Όχι, δεν πιστεύω σε αυτά, μα... "οι 6 αντιδραστήρες", "-που χάθηκαν οι άνθρωποι; στον πάτο της θάλασσας", τα οργισμένα λόγια της έντρομης μάνας για όσα ψέμματα τους είπαν τα ζόμπι του πυρηνικού λόμπι και οι κυβερνήσεις μαριονέτες τους... Από rhgas




Ηλιοβασιλέματα στους υπονόμους
σκοπιές με ευζώνους
σε καρτ-ποστάλ
Βιντεοκασέτες με το Νταλάρα
και μια λαχτάρα
για κρουασάν

Κάτω από το χώμα σαν τα ποντίκια
κι ο εφιάλτης
σε κυνηγά
Τέρμα τα πουλάκια και τα τζιτζίκια
μονάχα βράχια
ραδιενεργά

Θαμμένοι παρέα μ' ατομικά κεφαλάκια
από πυραύλους
Πέρσινγκ και Κρουζ
Κι ο συγκάτοικός μου ακόμα γουστάρει
μόνο πυραύλους σοσιαλιστικούς

Zεις πρωτοπόρο Ναγκασάκι
σε κάθε δρόμο κάθε σοκάκι