27 Απρ 2010

Ωρομίσθιοι: Οι όμηροι της μαύρης εργασίας στην εκπαίδευση

Η ωρομισθία αποτελεί το πιο μαύρο, εκμεταλλευόμενο, υπό ομηρία, υποαμοιβόμενο, εξευτελιζόμενο τμήμα όχι μόνο της εκπαίδευσης, αλλά και του δημόσιου τομέα γενικά. Δεν είμαστε μόνο συμβασιούχοι (σύμβαση έργου ιδιωτικού δικαίου από Οκτώβρη μέχρι Ιούνη). Είμαστε και εποχικοί (για 3, 4, ή 5 μήνες χωρίς δουλειά, καθώς μετά τον Ιούνη έχουμε απόλυση και όχι επαναπρόσληψη). Είμαστε και μερικά απασχολούμενοι με το ζόρι (ανώτατο όριο 12 ωρών για να μοιραστεί η εργασία). Είμαστε και ελαστικά εργαζόμενοι (μονομερής τροποποίηση συμβάσεων, μείωση ωρών, κλείσιμο τμημάτων ΠΔΣ). Είμαστε και υποαμοιβόμενοι (9,36€ μεικτά, δηλαδή 7,85€ καθαρά την ώρα). Είμαστε και απλήρωτοι (καθυστερήσεις από δίμηνες μέχρι πεντάμηνες και στη δευτεροβάθμια μέχρι διετείς). Είμαστε και με ατομικές συμβάσεις (ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και τον διευθυντή Α’ βάθμιας). Είμαστε και αποκλεισμένοι από άλλες δουλειές, αναγκαίες για την επιβίωσή μας (φροντιστήρια, ωδεία). Είμαστε και αόρατοι (εκτός συνδικαλισμού). Είμαστε και χωρίς επίδομα ανεργίας τους 4-5 μήνες (τα ένσημα δεν αρκούν και γιατί όσοι κάνουμε δεύτερη δουλειά, αυτή κατά βάση είναι μαύρη).
Είμαστε τα «παιδιά» που μόλις παρουσιαζόμαστε στα σχολεία προκαλούμε οίκτο στο βλέμμα και συμπάθεια για τα πτυχία και τα χρόνια που σπαταλήσαμε. Μόνο που η ωρομισθία διαιωνίζεται και πολλοί πάψαμε να είμαστε πια «παιδιά».

Η ωρομισθία διογκώνεται και στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια και το ποσοστό των ωρομίσθιων σε σχέση με τους μόνιμους συνεχώς μεγαλώνει. Στο περιβάλλον της κρίσης η ωρομισθία επεκτείνεται, αλλά όχι μόνο: οι ειδικοί όροι και οι διατάξεις της ωρομιθίας χειροτερεύουν περισσότερο. Ακόμη πιο μεσαιωνικοί όροι στον μεσαίωνα της ωρομισθίας. Οι ωρομίσθιοι ήδη ζουν την εβδομάδα των 3-4 εργάσιμων ημερών, τον μισθό των 350€, την μη καταβολή του, την έλλειψη ασφάλισης και την εμπέδωση της δια βίου ανασφάλειας. Είμαστε μακράν ο εργασιακός μεσαίωνας στην καρδιά του δημόσιου και μάλιστα στο πιο ευαίσθητο τμήμα του: στην εκπαίδευση.

Λίγο ή πολύ η δράση του Συντονιστικού Ωρομισθίων Εκπαιδευτικών, από τη στιγμή που συγκροτήθηκε περίπου ένα χρόνο πριν (31 Μαρτίου 2009) μέχρι σήμερα, ανέδειξε το θέμα της ωρομισθίας σε δάσκαλους, καθηγητές κυρίως όμως στην ελληνική κοινωνία και στους γονείς. Υπήρξαν νίκες, κυρίως όμως υπήρξε διάθεση για συσπείρωση και οργάνωση γύρω από το Συντονιστικό Ωρομισθίων στην Αθήνα και την Πρωτοβουλία Ωρομισθίων στη Θεσσαλονίκη, κόσμου που μέχρι πρότινος δεν εκφραζόταν συνδικαλιστικά από τις υπάρχουσες δομές.

Τη φετινή σχολική χρονιά, η αλλαγή στη διακυβέρνηση έφερε στο Υπουργείο Παιδείας την κα Άννα Διαμαντοπούλου. Από τα πρώτα της κιόλας βήματα έδειξε και τη διάθεση και της ίδιας και της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγές οι οποίες, κατά τη γνώμη μας, διαλύουν ολοκληρωτικά τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Παρουσιάζοντας προς διαβούλευση ένα κείμενο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από «φιλολογικό» έως «σούπα», μη έχοντας καταγράψει έστω κάτι θετικό στην έως τώρα θητεία της, κατάφερε να διογκώσει την οργή των αδιόριστων εκπαιδευτικών, πώς αλλιώς; Μα διογκώνοντας την ωρομισθία και αυξάνοντας στο μέγιστο την εργασιακή τους ανασφάλεια. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: Δημόσια και δωρεάν παιδεία, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της με εκπαιδευτικό ωρομίσθιο, απασχολήσιμο, απλήρωτο, ανασφάλιστο. Δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός να προσφέρει πραγματικά αυτό που απαιτεί ο μαθητής, όταν έχει να διδάξει σε 3 και 4 διαφορετικά σχολεία την ημέρα. Δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικό μάθημα, όταν ένας ωρομίσθιος εκπαιδευτικός μπαίνει 2 ώρες την εβδομάδα σε μια τάξη και τελειώνει τη σχολική χρονιά χωρίς ακόμα να έχει μάθει το ονόματα των μαθητών του.

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επανήλθε λίγες μέρες πριν φέρνοντας στο προσκήνιο ένα πολυνομοσχέδιο το οποίο υποτίθεται προσπαθεί να βάλει τάξη σε ένα «μπάχαλο», όπου αφενός μεν δεν βάζει τάξη και αφετέρου δεν το δημιουργήσαμε εμείς.

Το πολυνομοσχέδιο αυτό, τουλάχιστον ως εξοργιστικό και επικίνδυνο μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει κανείς και είναι αποτέλεσμα της υποτιθέμενης διαβούλευσης με 3.500 πολίτες αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τι σημαίνει διάλογος για την κ. Διαμαντοπούλου… Περί αναβάθμισης του εκπαιδευτικού, λοιπόν….

Νέο σύστημα πρόσληψης: Οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί, εφόσον επιτύχουν τη βάση στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ μοριοδοτούνται σύμφωνα με τις ακόλουθες γενικές κατηγορίες κριτηρίων, που διασφαλίζουν την επιλογή των ικανότερων:- Επιτυχία σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, - Ακαδημαϊκά Προσόντα, - Προϋπηρεσία εκπαιδευτικού, - Κοινωνικά Κριτήρια

● «Διαγωνισμός ΑΣΕΠ για όλους, ανοιχτός και χωρίς να προκηρύσσονται συγκεκριμένες θέσεις»: μιλάμε πλέον για ένα διαγωνισμό – τεστ δεξιοτήτων, που σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει διορισμό, δεδομένου ότι δε γίνεται με βάση προκηρυγμένες θέσεις. Η οποιαδήποτε επιτυχία το μόνο που εξασφαλίζει στον υποψήφιο είναι τη δυνατότητα να καταγραφεί στον νέο πίνακα. Και βέβαια δικαίωμα να δώσει κανείς έχει αν έχει παιδαγωγική κατάρτιση μέσω μεταπτυχιακών. Το πτυχίο γίνεται κουρελόχαρτο, δεν εξασφαλίζει τίποτα και το βάρος δίνεται στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ενός ή δύο χρόνων, με τα δίδακτρα και για όποιον έχει τη δυνατότητα να το κάνει.

● «Ακαδημαϊκά κριτήρια»: μεταπτυχιακά, διδακτορικά, σεμινάρια προηγούνται τις προϋπηρεσίας των εκπαιδευτικών, της πραγματικής δουλειά στο δημόσιο σχολείο.

● «Προϋπηρεσία»: Απαξιώνεται πλήρως η δουλειά, ο μόχθος όλων αυτών των εκπαιδευτικών που χρόνια τώρα στηρίζουν το δημόσιο σχολείο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Γιατί η ανασφαλής, κακοπληρωμένη εργασία, δίχως ταμείο ανεργίας το καλοκαίρι και δίχως βιβλιάριο υγείας χιλιάδων εκπαιδευτικών που γυρίζουν κάθε χρόνο την Ελλάδα καλύπτοντας με δικό τους κόστος τις τρύπες του Υπουργείου, οι εκατοντάδες ώρες δουλειάς μέσα στην τάξη θεωρούνται κατώτερες από το χαρτί του μεταπτυχιακού.

Και η κοροϊδία συνεχίζεται με προκλητικό τρόπο….

● «Εισάγεται ο θεσμός του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο…Η επιλογή αυτή γίνεται με την προϋπόθεση ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί καλύπτουν το ωράριό τους και έχει εξαντληθεί κάθε δυνατότητα ανάθεσης εκπαιδευτικού έργου σε όλους τους υπεράριθμους εκπαιδευτικούς καθώς και η δυνατότητα των 5 ωρών υπερωρίας…Για τις περιπτώσεις που δεν καλύπτεται το υποχρεωτικό ωράριο των εκπαιδευτικών εφαρμόζονται οι διαδικασίες της δεύτερης ανάθεσης και καθιερώνεται η δεύτερη ειδικότητα του εκπαιδευτικού.» Άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Καταργούνται οι ωρομίσθιοι και γίνονται και οι αναπληρωτές ωρομίσθιοι. Και τα δικαιώματα που επικαλείται το Υπουργείο δεν είναι δικαιώματα, αλλά επιπλέον δουλειά με χαμηλότερο μισθό. Μειωμένο ωράριο, λοιπόν, μειωμένες οικονομικές και ασφαλιστικές απολαβές, αλλά υποχρεωτικές εφημερίες, επιτηρήσεις κοκ. Και βέβαια το πότε θα προσλαμβάνονται αυτοί εξηγεί την πρόθεση μείωσή τους κατά 70%.

Επιπλέον, η ενεργοποίηση της δεύτερης ειδικότητας για τους μόνιμους σημαίνει τη διδασκαλία όχι μόνο των μαθημάτων της ειδικότητας στην οποία προσλήφθηκαν, αλλά και ό,τι άλλο έχει το βιογραφικό τους. Στο ολοήμερο π.χ. ένας δάσκαλος με πτυχίο ή κα σεμινάριο στο θεατρικό παιχνίδι θα πρέπει εκείνος να κάνει το μάθημα και όχι ο θεατρολόγος, ο φυσικός με ECDL θα διδάξει και την πληροφορική κλπ. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι οι νέοι διορισμοί εξαφανίζονται.

● «Μεταβατικές διατάξεις»: μόνο ως κοροϊδία μπορεί κανείς να εκλάβει τις υποτιθέμενες μεταβατικές διατάξεις. Δεδομένου ότι ήδη έχει αποφασιστεί η απορρόφηση των διοριστέων που εκκρεμούν από τον τελευταίο ΑΣΕΠ και η παράταση διορισμού τους τα 2 επόμενα χρόνια και όταν η μόνη δέσμευση που υπάρχει από πλευράς Υπουργείου είναι η μείωση των μόνιμων διορισμών κατά 50%, η μεταβατική αυτή ρύθμιση αφορά απειροελάχιστο αριθμό εκπαιδευτικών. Η δε «κάλυψη» που δίνεται σε όσους έχουν 24μήνες προϋπηρεσία μετά τα 2 χρόνια είναι τουλάχιστον ανούσια δεδομένου ότι απλώς τους κρατά στους πίνακες και τίποτα παραπάνω. Από το μεταβατικό αυτό στάδιο μένουν ακάλυπτοι ακόμα και οι προηγούμενοι διοριστέοι του ΑΣΕΠ των οποίων η τοποθέτηση εκκρεμεί, αφού πουθενά δε διευκρινίζεται ότι θα μονιμοποιηθούν και αυτοί άμεσα.

● «Κάλυψη των οργανικών κενών με μόνιμους διορισμούς»….ξέρουμε όλοι τους υπολογισμούς των διευθύνσεων και του Υπουργείου για τα οργανικά κενά, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια και εντονότερα φέτος οι ωρομίσθιοι συνάδελφοι καλούνταν να καλύψουν 10ωρα των ίδιων ειδικοτήτων στα ίδια σχολεία!

● «Ο νεοδιόριστος μόνιμος εκπαιδευτικός παραμένει επί δύο έτη ως «δόκιμος εκπαιδευτικός… καθιερώνεται ο θεσμός του Μέντορα του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού. Η μονιμοποίηση θα γίνει μετά από αξιολόγηση η οποία μπορεί να καταλήξει, σε πρόταση μονιμοποίησης ή σε πρόταση μετάταξής του σε άλλη υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας»: για πρώτη φορά θεσπίζεται η δυνατότητα αφαίρεσης των εργασιακών δικαιωμάτων ενός εργαζόμενου μέσω μιας κρίσης - αξιολόγησης. Ο Μέντορας – αξιολογητής – Μπαμπούλας θα κρίνει έναν νεοδιόριστο εκπαιδευτικό στην τάξη των 30μαθητών, στο λυόμενο σχολείο, με βάση τα προγράμματα σπουδών και τα βιβλία που δεν αντιστοιχούν σε καμία περίπτωση στις ανάγκες των μαθητών και στη σχολική πραγματικότητα, στο πόσο υπάκουος και πειθήνιος είναι…

Το νέο πολυνομοσχέδιο, τα 30αρια τμήματα, οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων μέσω του «Καλλικράτη», η υπερωριακή εργασία των μόνιμων, η πενιχρή χρηματοδότηση διαγράφουν ένα μέλλον απόρριψης για εμάς από το δημόσιο σχολείο, για τους δε γονείς και μαθητές ένα πραγματικά πολύ ζοφερό μέλλον: αυτό της διάλυσης της δημόσιας παιδείας.

Στάθης Κατσούλας

Εκ μέρους του Συντονιστικού Ωρομισθίων (www.oromisthioi.gr)

Από το AlfaVita

Η έντονη γραφή της τελευταίας παραγράφου δική μας, γιατί πιστεύουμε πως συμπυκνώνει το ‘όραμα’ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την παιδεία και την κοινωνία.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου