Μία ακόμα τοποθέτηση μετά τη δικιά μας (ΕΕ - ΔΝΤ μια φωνή και μια γροθιά στα μούτρα των λαών της Ευρώπης) σχετικά με την επαίσχυντη αυτή συμφωνία των ‘ηγετών’ της Ευρώπης για τη στήριξη του ευρώ, από τον Peter Schwarz και το World Socialist Web Site. Η φοβερή γελοιογραφία από τους Financial Times και το άρθρο με χαρακτηριστικό τίτλο «Europe is unprepared for austerity». Εδώ ταιριάζει γάντι η φράση που χρησιμοποιούμε συχνά: με τις υγείες μας.
Το περασμένο σαββατοκύριακο (8-9 Μαΐου), οι ευρωπαίοι ηγέτες και υπουργοί οικονομικών συμφώνησαν σε ένα πακέτο διάσωσης του ευρώ, το οποίο εγκαινιάζει την πιο ολοκληρωμένη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η επίθεση πρέπει να απωθηθεί από τη συνδυασμένη αντίσταση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης. Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής (7 Μαΐου), οι ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης, συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες για να ψηφίσουν και επίσημα το πακέτο των 110 δις ευρώ για την Ελλάδα, το οποίο είχε καταρτιστεί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Όμως, ένα δίωρο δείπνο μετατράπηκε σε εξάωρη συνάντηση για την κρίση.
Δύο ημέρες νωρίτερα, μια γενική απεργία στην Ελλάδα είχε δείξει με σαφήνεια το μέγεθος της αντίστασης στα μέτρα λιτότητας που εισήγαγε η ελληνική κυβέρνηση. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες είχαν δει τεράστια κέρδη να συγκεντρώνονται από την κερδοσκοπία πάνω στην αδυναμία πληρωμών της Ελλάδας, κυριεύτηκαν από πανικό. Την Πέμπτη, ο Dow Jones σε κάποια στιγμή κατρακύλησε έως και 9%. Αυτό αύξησε την πίεση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την παροχή εγγυήσεων του χρέους, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις άλλες χώρες του ευρώ που μαστίζονται από ελλείμματα. Ο Πρόεδρος Obama πήρε τηλέφωνο προσωπικά για να πείσει τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να εγκαταλείψει την αντίθεσή της.
Σε μια νύχτα, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων καθόρισαν τα θεμέλια για ένα ολοκληρωμένο οικονομικό πακέτο το οποίο αναπτύχθηκε περαιτέρω σε μια άλλη συνάντηση κορυφής την Κυριακή. Θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί ως τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, πριν ανοίξουν οι ιαπωνικές αγορές και το κύμα κερδοσκοπίας έναντι του ευρώ συνεχιστεί. Τα μέλη της ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στήσανε ένα ταμείο ύψους 750 δις ευρώ για να χρησιμοποιηθεί, αν παραστεί ανάγκη, για την αναχρηματοδότηση των χρεών αυτών των χωρών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες πληρωμών. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αγόρασε κρατικά ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών προκειμένου να συγκρατήσει την ταχεία αύξηση των επιτοκίων.
Οι ηγέτες και οι υπουργοί οικονομικών παρουσίασαν αυτό το τεράστιο οικονομικό πακέτο ως ένα απαραίτητο μέτρο για τη διάσωση της νομισματικής ένωσης και ως ένα βοήθημα για τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα οικονομικό δώρο στις τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια. Στοχεύει, στη γλώσσα της επίσημης πολιτικής, στο να «ηρεμήσουν οι αγορές» και να επανακτήσουν την «εμπιστοσύνη» τους. Για τους κερδοσκόπους, οι οποίοι έχουν κερδίσει τεράστια ποσά στοιχηματίζοντας ενάντια στο χρέος της ελληνικής κυβέρνησης και το ευρώ, είναι σαν να έχουν καλυφθεί όλα τα ρίσκα τους με δημόσια δαπάνη. Γι’ αυτό το λόγο, τα χρηματιστήρια γιόρτασαν το νέο ταμείο διάσωσης τη Δευτέρα με μια τεράστια αύξηση τιμών. Μετά από τον πανικό της περασμένης Πέμπτης, τώρα είχαν τις διαβεβαιώσεις ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στάθηκαν στο πλευρό τους και είχαν κηρύξει τον πόλεμο στην εργατική τάξη.
Η έκταση του ισχυρού κύματος κερδοσκοπίας κατά του ευρώ έγινε σαφής από τον Jochen Sanio, επικεφαλής της γερμανικής επιτροπής χρηματοπιστωτικής εποπτείας BaFin, την περασμένη εβδομάδα στην επιτροπή προϋπολογισμού της Ομοσπονδιακής Βουλής. Ο Sanio μίλησε για έναν «επιθετικό πόλεμο των κερδοσκόπων έναντι της ευρωζώνης», ο οποίος περιλαμβάνει «τρελά ποσά» που ανέρχονται σε δεκάδες δις. Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι κερδοσκόποι εκμεταλλευόμενοι τα CDS κατάφεραν να αποκομίσουν περίπου 500% κέρδος μέσα σε τρεις με τέσσερις μήνες. Αυτά τα κέρδη-ρεκόρ αντικατοπτρίζονται επίσης στους ισολογισμούς των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών. Η Deutsche Bank σημείωσε κέρδη προ φόρων 2,8 δις ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2010, με απόδοση επένδυσης 30%. Κατά το ίδιο τρίμηνο, η Goldman Sachs, για πρώτη φορά στην ιστορία της, ανέφερε κέρδη για κάθε ημέρα συναλλαγών, τις περισσότερες από τις οποίες ανέρχονταν σε 100 εκατομμύρια δολάρια.
Η εργατική τάξη θα πληρώσει τώρα για αυτά τα τεράστια χρηματικά ποσά με τη μορφή μειώσεων στην κοινωνική πρόνοια, περικοπές μισθών και ανεργία. Με το νέο πακέτο διάσωσης του ευρώ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έθεσαν εαυτούς εντελώς στο έλεος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Και αν δεν μειώσουν δραστικά τα ελλείμματα των προϋπολογισμών τους, το επόμενο κύμα κερδοσκοπίας αναπόφευκτα θα ακολουθήσει. Αν επικαλεστούν στη συνέχεια τις οικονομικές εγγυήσεις του πακέτου στήριξης, τα ελλείμματα των κρατικών προϋπολογισμών θα αυξηθούν, απαιτώντας ακόμη περισσότερα μέτρα λιτότητας. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι το πακέτο διάσωσης του ευρώ είναι μόνο η αρχή ενός μαζικού πανευρωπαϊκού προγράμματος λιτότητας, το οποίο θα σημάνει τον αποδεκατισμό του ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας. Αυτό δείχνει το πραγματικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εργαλείο των τραπεζών και των πιο ισχυρών τμημάτων της ευρωπαϊκής αστικής τάξης.
Οι Financial Times σχολίασαν για το πακέτο: «Οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους.... Πολλοί ευρωπαίοι θεωρούν ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση, η δωρεάν δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα γενναιόδωρα επιδόματα ανεργίας ως θεμελιώδη δικαιώματα.... Ωστόσο, εάν οι ευρωπαίοι δεν αποδεχτούν τη λιτότητα τώρα, τελικά θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι πολύ πιο συγκλονιστικό – αδυναμία αποπληρωμής κρατικών χρεών και καταρρεύσεις τραπεζών». Στη Γερμανία επίσης, πολλοί οικονομολόγοι απαίτησαν σκληρά μέτρα λιτότητας. Ο ηγέτης των λεγόμενων «σοφών της οικονομίας», Wolfgang Franz, είπε ότι το πακέτο διάσωσης είχε απλώς σβήσει τη «φωτιά στην Ευρώπη», τώρα ήρθε η ώρα να «καθαρίσουμε». Ο ειδικός στα οικονομικά Kai Carstensen είπε πως ζητήθηκαν ριζικά σχέδια λιτότητας από τις χώρες του ευρώ. «Εάν δεν μειώσουν όλες τα χρέη τους, τα προβλήματα θα είναι ακόμη μεγαλύτερα σε τρία χρόνια».
Αυτό που ξεκίνησε στην Ελλάδα - μείωση των μισθών κατά 30%, μείωση των συντάξεων και των παροχών, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα - αποτελεί πλέον πρότυπο για όλη την Ευρώπη. (Κουράγιο στους ομοιοπαθείς...) Η εναντίωση στα μέτρα αυτά πρέπει να οργανωθεί σε όλη την Ευρώπη. Οι εργαζόμενοι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να υποστηρίξουν τους Έλληνες εργαζόμενους και να ενωθούν μαζί με τη διεθνή εργατική τάξη. Αυτό απαιτεί την πλήρη ρήξη με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που δηλώνουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην περικοπή των κρατικών προϋπολογισμών και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο χρηματοπιστωτικό κεφαλαίο προκειμένου να εφαρμόσει αυτές τις περικοπές. Στην Ελλάδα, το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει το έργο της επιβολής ενός δραστικού προγράμματος λιτότητας. Στην Ισπανία, (Κοστούμι λιτότητας και στην Ισπανία) ο σοσιαλδημοκράτης επικεφαλής της κυβέρνησης Θαπατέρο, ανακοίνωσε μισθολογικές περικοπές δημοσίων υπαλλήλων αμέσως μετά την ανακοίνωση του ευρώ-πακέτου διάσωσης και στην Πορτογαλία ο σοσιαλιστής συνάδελφός του Socrates, ακολουθεί μια παρόμοια πολιτική. (Πορτογαλία «μιμείται» Ισπανία, που μιμήθηκε Ελλάδα, που...)
Στη Βρετανία, οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, με την υποστήριξη του Εργατικού Κόμματος, έγιναν κυβέρνηση προκειμένου να προωθήσουν ένα δραστικό προγράμματος λιτότητας. (Με το «καλημέρα» περικοπές) Στη Γερμανία, μετά τις περιφερειακές εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, εξετάζεται και πάλι η συμμετοχή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στην κυβέρνηση, προκειμένου να επιβληθεί ένας νέος γύρος μέτρων λιτότητας. Οι Πράσινοι έχουν επίσης υποστηρίξει τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών και τα σχετικά μέτρα λιτότητας. Ο Χριστιανοδημοκράτης (CDU) Roland Koch, ο οποίος φημολογείται ως ο μελλοντικός υπουργός οικονομικών, έχει ήδη ζητήσει αυστηρά μέτρα λιτότητας και την εγκατάλειψη όλων των μεταρρυθμίσεων του εκπαιδευτικού συστήματος που υιοθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια. (Και οι Γερμανοί ξοδεύανε περισσότερα από όσα διέθεταν δηλώνει η Μέρκελ) Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλες αυτές τις χώρες διαδραματίζουν ένα βασικό ρόλο στην καταστολή της αντίστασης κατά των περικοπών, διαιρώντας τους εργαζόμενους και διαχέοντας την αντίδραση. Απολαμβάνουν την υποστήριξη ενός πλήθους μικροαστικών οργανώσεων που αυτοπροσδιορίζονταν στο παρελθόν ως «αριστεροί» και σήμερα απορρίπτουν εντελώς την επαναστατική προοπτική.
Με την υιοθέτηση του πακέτου ενίσχυσης το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι επιθέσεις στην εργατική τάξη λαμβάνουν πανευρωπαϊκή μορφή. Αρκετοί κανονισμοί που διέπουν τη νομισματική ένωση - όπως η απαγόρευση της αμοιβαίας οικονομικής βοήθειας και η ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - έχουν εγκαταλειφθεί. Αν μια κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στους οικονομικούς της στόχους, όλες οι άλλες επηρεάζονται άμεσα. Αυτό θα επιδεινώσει σημαντικά τις εντάσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμαστεί πολιτικά για τους επόμενους ταξικούς αγώνες. Θα πρέπει να σπάσει τους δεσμούς με τα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις που υποστηρίζουν τα πακέτα διάσωσης για τις τράπεζες και τα συσχετιζόμενα μέτρα λιτότητας, καθώς και με τα συνδικάτα και τις μικροαστικές οργανώσεις που τροφοδοτούν τον εθνικισμό για να εκτρέψουν την προσοχή από τα ταξικά ζητήματα. Η σύγκρουση δεν είναι μεταξύ Γερμανών και Ελλήνων ή Ευρωπαίων και Αμερικάνων, αλλά μεταξύ της διεθνούς εργατικής τάξης, απ’ τη μια, και του κεφαλαίου και των πολιτικών λακέδων του απ’ την άλλη.
Η αντίδραση στις επιθέσεις πρέπει να οργανωθεί σε όλα τα επίπεδα. Η μόνη εναλλακτική λύση σε ένα μέλλον φτώχειας, καταπίεσης, ανεργίας και αύξησης των εθνικών εντάσεων είναι η ενοποίηση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης στη βάση ενός επαναστατικού σοσιαλιστικού προγράμματος: αποκήρυξη όλων των χρεών, κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών υπό τον δημοκρατικό έλεγχο της εργατικής τάξης, δήμευση των κερδοσκοπικών κερδών και ένα υψηλό επίπεδο φορολογίας για τις μεγάλες περιουσίες και εισοδήματα. Η σταδιακή ενοποίηση της Ευρώπης είναι δυνατή μόνο στη βάση ενός τέτοιου επαναστατικού σοσιαλιστικού προγράμματος, υπό τη μορφή των Ηνωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης. Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς είναι η μόνη πολιτική τάση παγκόσμια, η οποία προάγει μια τέτοια προοπτική. Καλούμε τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους κριτικούς διανοούμενους να μελετήσουν το πρόγραμμά μας, να διαβάσουν το WSWS και να ενταχθούν στις τάξεις της Διεθνούς Επιτροπής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου