Μπα κι είναι βάζελος ο ANemos να προσθέσουμε κι ένα φααααπ, μήπως;
Οι Βάρβαροι είναι εδώ.
Τους περιμέναμε δεκαετίες πολλές.
Σήμερα θα έλθουν. Αύριο. Μεθαύριο. Την άλλη εβδομάδα.
Τα κάστανα κάηκαν και ξανακάηκαν στη φωτιά.
Ποιος να τα βγάλει;
Μετά κάψαμε τη μισή χώρα.
Και μόνο όταν πήραν φωτιά οι δικοί τους όρχεις, έκαμαν την απόφαση οι Βάρβαροι να κατηφορίσουν.
Η Σύγκλητος τους υποδέχθηκε με βάγια.
Στους δρόμους, κάτι παιδάκια τους χαιρέτησαν από το πίσω τζάμι των αυτοκινήτων.
Ένας δύο γέροι έφτυσαν στον κόρφο τους.
Κάποιοι, λίγοι, βρίσαμε μέσα από τα δόντια.
Οι περισσότεροι άλλαξαν κανάλι.
Ο αυτοκράτωρ μας είχε ξυπνήσει από νωρίς. Έκανε ποδήλατο, έκανε καγιάκ, έκανε πάουερ-πλέιτ. Γδύθηκε -χρόνια τώρα οι βασιλιάδες μας είναι γυμνοί- και πήγε από την Ιπποκράτους. Εριξε μια ματιά στην Ακρόπολη, έκανε "μπανγκ-μπανγκ" με το δάχτυλο και μετά το φύσηξε να φύγει ο καπνός.
Μετά υπόγραψε την περγαμηνή με ένα μεγαλόπρεπο GAP πήρε δύο κιλά κουλουράκια βουτύρου και έφυγε προς Ανατολάς, προς Δυσμάς, προς το Νότο, προς το Βορρά. Σαν αποπροσανατολισμένο χελιδόνι. Ή φλαμίνγκο.
Ύστερα ακούστηκε κάτι για κάποιους που αυτοκτόνησαν.
Όχι, βεβαίως, από αηδία.
Από VISA!
Ή γιατί δεν έπιαναν Digea.
Το αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο, αυτό που πρώτα-πρώτα επισκέφθηκαν οι Βάρβαροι, μοσχομύρισε Ρεξόνα. Και άφτερ-σέιβ.
Πήγαμε να τους πιάσουμε κουβέντα. Τίποτα. Σάλιωναν τις άκρες των μολυβιών τους και γέμιζαν τα τεφτέρια τους. Κάτι βελάκια, κάτι μετατροπές, κάτι διαιρέσεις, κάτι υποσύνολα. Μερικές τετραγωνικές ρίζες.
Για κουβέντες ήταν τώρα; Ούτως ή άλλως αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
Οι Βάρβαροι είναι εδώ.
Στην αγορά δεν βλέπεις πια συναθροισμένους.
Ήλθε το καλοκαίρι.
Φεύγει.
Κι ακόμη τίποτα.
Τελικά ούτε οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Λένε πως ένα βράδυ του Φθινοπώρου θα αποφασίσουν τη Μεγάλη Σφαγή.
Τα τηλεοπτικά συνεργεία έχουν ειδοποιηθεί.
Κι εμείς έχουμε ειδοποιηθεί πως θα μας περάσουν μαχαίρι.
Αλλά...
...ακόμη τίποτα!
Μπεεεεεεεε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου